Հզոր ուժերի մեջ կան այնպիսիները, որոնք գլոբալ բախումը նորմալ ու հավանական են համարում

Ցանկացած մակարդակի ու մասշտաբի իշխանության կամ գլոբալ ուժի կայունության ապահովման ունիվերսալ մեթոդներից մեկը ժողովրդի կամ ժողովուրդների ուշադրության շեղումն է իրենց համար վտանգավոր պրոբլեմներից, լինեն այդ պրոբլեմները կապված մարդկանց անվտանգության, թե բարեկեցության ու կյանքի մակարդակի անկման հետ։

Իշխանության կողմից նման քաղաքականությունը կարող է իրականացվել ամենատարբեր մեթոդներով, սկսած տաշիտուշիներ կազմակերպելուց, մինչև սենսացիոն բնույթի լուրերի տարածումը կամ էլ հասարակությանը ցնցող գործողություններ կազմակերպելը։

Կարևորը հասարակության մեջ մեծամասնություն կազմող պարզունակ մտածողության տեր մարդկանց ուշադրությունը շեղելն է հերթական հոգեցունց գաղափարի, երևույթի կամ գործողության ուղղությամբ։

Անվտանգության ոլորտում նման քաղաքականության հիմնական ուղղություններից մեկը ժողովրդի աչքում թշնամու կերպարի ձևավորումն է քարոզչության միջոցներով, որի նպատակը մի կողմից մարդկանց ուշադրության շեղումն է կյանքի դժվարությունների հետ կապված մտահոգություններից և, մյուս կողմից էլ, մարդկանց միավորելն է իշխանությանը ձեռնտու որևէ նպատակի շուրջ։

Այս տեսանկյունից շատ հետաքրքիր ու կարևոր է ԵՄ-ի ընթացիկ քաղաքականության հասկանալը, որի հիմնական գծերից մեկը Ռուսաստանի, որպես ագրեսիվ մտադրություններ ունեցող թշնամու կերպարի սիստեմատիկ քարոզումն է, և որի հիմնական նպատակը իր անկումը, որպես աշխարհաքաղաքական ուժ, գոնե ժամանակավորապես քողարկելն է։

Այնինչ, երկրորդ աշխարհամարտից հետո, տևականորեն գտնվելով ԱՄՆ-ի պաշտպանության ներքո, ԵՄ-ը կարիք չուներ իր անվտանգության մասին մտածել, բայց աշխարհաքաղաքական նոր իրավիճակում բարձր մակարդակի ուժային բալանսում մեծ փոփոխություններ են կատարվել։

Նոր իրավիճակում ԱՄՆ-ի առաջ դրված անվտանգության խնդիրները փոխվել են, որը ստիպում է վարել նրան նոր տեսակի քաղաքականություն այդ ոլորտում, և որի պատճառով էլ նրան ձեռնտու չէ ահռելի միջոցներ ծախսել Եվրոպայի անվտանգության ապահովման համար։

Ավելին, նոր իրավիճակում ԱՄՆ-ին ձեռնտու է նաև եվրոպական տեխնոլոգիաներն ու արդյունաբերությունը տեղափոխել իր մոտ, և Չինաստանն էլ, իր հերթին, տեխնոլոգիաների ու արդյունաբերության աճով նույնպես թուլացնում է ԵՄ-ին, որը, այլ բազմաթիվ հանգամանքների հետ միասի,ն բերում է վերջինիս աշխարհաքաղաքական հզորության արագ անկմանը, որը շատ մեծ դժգոհության աղբյուր է իր բնակչության համար։

Այս բոլորը միասին շատ մեծ վտանգ են և՛ ԵՄ-ի իշխանությունների, և՛ առանձին երկրների իշխանությունների համար, ու այս իրավիճակում մարդկանց ուշադրությունը այդ պրոբլեմներից շեղելու համար ակտիվորեն պրոպագանդվում է այն գաղափարը, որ Ռուսաստանը անխուսափելիորեն հարձակվելու է ԵՄ-ի վրա։

Եվ դա էլ այն դեպքում, երբ լուրջ աշխարհաքաղաքական ուժերը համոզված են, որ, նախ, Ռուսաստանը ուժ ու մտադրություն չունի նման մասշտաբային ձեռնարկի համար և, հետո էլ, նրան շատ ավելի ձեռնտու է իր էներգակիրների միջոցով անվտանգ տնտեսական էքսպանսիան, քան թե որևէ տեսակի պատերազմական գործողություն։

Ներկայում ձևավորված աշխարհաքաղաքական սուր իրավիճակը, որը տենդենց ունի ավելի ևս սրվելու, բազմաթիվ առումներով աննախադեպ է աշխարհի պատմության մեջ, որը կարող է բերել ամենաանսպասելի լուծումների, քանի որ, զարմանալիորեն, հզոր ուժերի մեջ կան այնպիսիները, որոնք գլոբալ բախումը նորմալ ու հավանական են համարում։

Պավել Բարսեղյան

Մեկնաբանություններ