Հայրենադարձությու՞ն, թե՞ հայրենալքություն՝ ա՛յս է խնդիրը
Քանիցս անդրադարձել եմ այս անտրամաբանական հարցին. ու՞մ և ինչի՞ համար է պետք պահել հայ գաղթօջախը Սուրիայում և առհասարակ որևէ այլ երկրում, երբ բարեբախտաբար ունենք անկախ պետություն:
1991թվից մեր պետությունը պետք է կազմակերպեր հայրենադարձություն, այլ՝ ո՛չ հայրենալքություն։
Երբ զանգվածային հայրենադարձություն սկսվեր դեպի Հայաստան, հարևան թշնամի պետություններն էլ կզգաստանային՝ տեսնելով հայերի ներուժը: Շատերը կարող են ասել, թե Հայաստանը շրջափակման ու պատերազմի մեջ էր, ինչու՞ և ինչպե՞ս կարող էին Հայաստան գալ խաղաղ ու ապահով ապրող սուրիահայերը, լիբանանահայերը, իրաքահայերը և այլք։
Աշխարհում ամենաանկայուն բանը քաղաքական անդորրն է և քաղաքական քարտեզը։
Մենք տեսանք, թե ինչպես երկու տասնամյակ հետո ամեն բան գլխիվայր շրջվեց։
ՈՒ՞ր է այդ երկրների ապահովությունն ընդհանրապես, իսկ մեր հայրենակիցներինը՝ առավելապես։
Մի՞թե սուրիահայերը չհայտնվեցին պատերազմի, շրջափակման, սովի ու սուգի մեջ։
Նրանց մի մասը, շրջանցելով Հայաստանը, մեկնեց Կանադա, մի մասն էլ դժվարությամբ, հաճախ առանց դրամական ապահովության, Կանադա մեկնելու միջոցը չուներ, առաջին հանգրվանը Հայաստանում առավ, ապա փախստականի կարգավիճակով սուրիահայերն իրենց հայրենիք- պետությունից հեռացան որպես Հայաստանի՞ց, թե՞ Սուրիայից՝ փախստականի կարգավիճակով։
Մինչդեռ հայրենի երկրում ապրելով՝ ամեն հայի կյանքն ու կայքը նախ՝ վտանգված չէին լինի, ապա և հույժ կարևոր մի հանգամանք. ամեն հայ իր ներդրումը կաներ Հայաստանի տնտեսության մեջ, մանավանդ որ, այդ տարիներին մերձավոր Արևելքի երկրներում ապրող հայերը տնտեսապես ապահով էին ապրում:
Պարզապես վտանգավոր անհեռատեսություն է և թանկ հաճույք՝ գաղթօջախ պահելը իր բոլոր՝ և՛
ազգային-մշակութային արժեքների, և՛ նյութական ներդրումների առումով։
Եվ սակայն կորուստներով լի հետևանքները, այս էլ քանի դար, ցավոք, մեզ չեն սթափեցնում:
Հայ իրականության մեջ գործում են մի քանի համահայկական հզոր կազմակերպություններ՝ ի դեմս ՀԲԸՄ և Հայերի համաշխարհային կոնգրեսի, որոնց գործառույթի գլխավոր թիրախը պետք է լինի Հայաստանի պետության հզորացումը, հայերի ներգաղթի կազմակերպումն ու հայրենադարձների համար բարեկեցիկ հնարավորություններ ստեղծելը Հայաստանում:
Հայրենադարձությունը հրատապ է այսօր և վաղը․․․
Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
-
Ասում են… Ինչո՞ւ մենք 2020 թվականին այդ պատերազմը չկանխեցինք։ Չէ՞ որ կարող էինք կոշտ զգուշացնել Ադրբեջանին, որ ուժային լուծում թույլ չենք տա։ Եվ ոչինչ էլ չէր լինի
-
Ասում են… Եթե չլիներ մեր չարամիտ միջամտությունը, ապա հայերի բացարձակ մեծամասնությունը, ըստ Սան Ստեֆանոյի պայմանագրի, հայտնվելու էր Ռուսաստանի պաշտպանության ներքո
-
Ասում են… Պարադիգմի կտրուկ փոփոխությունը և անցումը դեպի Եվրամիության հարթակ, մեր կարծիքով, անխուսափելիորեն կապված կլինի ՀՆԱ-ի անկման և հայկական բիզնեսին, տնտեսությանն ու Հայաստանի հասարակ քաղաքացիների կենսամակարդակին լուրջ հարվածների հետ։
-
Ասում են… Դոնալդ Թրամփի գլխավորած հանրապետական վարչակազմի ԱՄՆ-ում իշխանության վերադարձով Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո միջազգային գործընթացների Վաշինգտոնի ըմբռնումը նոր հարթություն է ձեռք բերել: Հունվարի 15-ին Սենատում այս հարցի վերաբերյալ նոր պետքարտուղար Մարկո Ռուբիոն շատ խոսուն հայտարարություններ արեց։
-
Ասում են Եթե ինչ-որ մեկը սեփական պատմությունը խեղաթյուրում է թշնամու բարեհաճությանը արժանանալու համար, նա հարգանքի արժանի չէ: Թուրքիան Հայաստանի հավերժական թշնամին է, նրանք հավերժական անեծքի տակ են հայոց կոտորածը կազմակերպելու համար:
-
Ասում են… «Զանգեզուրի միջանցքը» ներկայիս տեսքով մաքուր թուրքական պրոյեկտ է: Այդ միջանցքով Ադրբեջանը ոչնչից ստանալու է տարեկան 1,5 մլրդ դոլար եկամուտ, իսկ Թուրքիայի առջև բացվելու են Կասպից ծովի դարպասները, և մուտք է գործելու Կենտրոնական Ասիա
-
Ասում են Ռուսաստանի նախագահ Պուտինը Զանգեզուրի միջանցքի մասին ոչ մի նոր բան չի ասել Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմից հետո, որն ավարտվել է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարությամբ։ Միևնույն ժամանակ, հայտնի չէ, թե այս հարցում Հայաստանը, Ադրբեջանը, Իրանը, Ռուսաստանն ու Թուրքիան ինչպես են «ընտելանալու» միմյանց:
-
Ասում են… Ռուսաստանի տարածքին հեռահար ճշգրիտ զենքերով հարվածներ հասցնելու հնարավորություն ՈՒկրաինայի ԶՈՒ-ն չունի, հետևաբար, եթե հայտարարվում է, որ ՈՒկրաինային թույլատրվում է նման հարվածներ հասցնել, ապա դա նշանակում է, որ ՆԱՏՕ-ն ուղիղ մտնում է կոնֆլիկտի մեջ Ռուսաստանի հետ
-
Ասում են… Վլադիմիր Պուտինի այցն Ադրբեջան պատմական իրադարձություն էր, քանի որ այն նշանավորեց Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի գլխավոր դաշնակցի փոփոխությունը։ Ավելի քան 30 տարի Հայաստանն այդպիսի դաշնակից էր, բայց հիմա որոշել է անցնել Արևմուտքի կողմը՝ ներառյալ Ֆրանսիան, ԵՄ-ը և ԱՄՆ-ը
-
Նիկոլն արգելել է իրեն նկարել Արարատների ֆոնին Ըստ մերձնիկոլական շրջապատից տարածվող լուրերի` կապիտուլյանտ ոչնչությունը հրահանգել է իր աշխատակազմի լուսանկարիչներին և օպերատորներին իրեն չպատկերել Արարատ լեռների ֆոնին:
-
Ասում են… Մի շարք երկրներում, ցավոք, նաև Հայաստանում մեծ խանդավառություն չկար այն հարցում, որ Ռուսաստանն ինչ-որ կերպ վերահսկեր Հայաստանով լոգիստիկ ճանապարհը Նախիջեւանի և Ադրբեջանի հիմնական տարածքի միջև։ Այստեղ, նախ և առաջ, Թուրքիայի շահն է
-
Ասում են… Ես հստակ ասել եմ՝ նյութական որևէ ակնկալիք, կլինի կազմակերպություն կամ անձ, եթե ինքը ներգրավված է այս շարժմանը, չի կարող ունենալ, սկսած ինձնից, փոխարենը՝ մենք բոլորս կստանանք Հայրենիք ու Պատիվ
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
Տարածաշրջանային
Բալանսավորման քաղաքականության քողի ներքո Արևմուտքը բացարձակ վերահսկողություն սահմանեց Հայաստանի քաղաքական համակարգի վրա
Կարևոր է մեկ բան ազնվորեն խոստովանել, այն, որ Եկեղեցու դեմ այս գործընթացը Հայաստանում հնարավոր եղավ և այժմ ընթանում է՝ արդեն իսկ պարտություն է։ Պարտություն է ո՛չ պատերազմում, բայց՝ կարևոր ճակատամարտում։Այն ուղիղ կապված է հավաքական Հայաստանի արտաքին քաղաքական դիրքավորման հետ...
