-
07.09.2012|
00:44
Որն է մարդասպանի գի՞նը։ Նայած որտեղ, նայած ինչ ազգի մոտ։
-
31.07.2012|
05:02
«Այս է կամքը իմ Հօր, որ ինձ ուղարկեց. բոլոր նրանք, ում Հայրն ինձ տուել է, նրանցից ոչ մէկին չկորցնեմ, այլ վերջին օրը յարութիւն առնել տամ նրանց»։
-
27.07.2012|
02:38
Կաթոլիկ եկեղեցին իր բազմադարյա արգելքներով ու ինկվիզիցիայի արյունոտ տեռորով անձնավորում էր «ծնողի կերպարը», որին և պատկանում էր իշխանության մենաշնորհը` «գաղտնիքը» պահելու պատրվակով։ Եվ պահպանում էր «գաղտնիքը» սեփական իշխանությունն ամրացնելու նպատակով։
-
27.07.2012|
02:24
Էս մեր խեղճ ազգը ոչ միայն աղանդակալել է, այլև մոլորվել ու անմտացել, ինչ դիվահար ու մոլորյալ բախտագուշակների, պառավական ու տգետ հեքիմների, ճակատագրապաշտների դուռը ասես չի գնում, միայն թե օգնություն գտնի։
-
24.07.2012|
03:05
Առակագրի խոսքի համաձայն` երիտասարդությունն այն տարիքն է, երբ մարդը հույժ ընդունակ է ուրախության, քանի որ ո՛չ երեխայի նման անկատար է, ո՛չ էլ ծերի նման ուժասպառ:
-
20.07.2012|
02:45
Երբեմն կասկածում ենք` մի՞թե իսկապես կարելի է խոնարհություն պահանջել յուրաքանչյուրից։ Որտեղի՞ց վերցնի այն սովորական մի մարդ, որը գոյության համար պայքարի մեջ է խրված իր հոգսերով, վախերով ու ինտրիգներով։
-
20.07.2012|
02:43
Այո՛, կա այդպիսի պատկեր, որ մարդկային ձեռքը չէր կարող կերտել¬պատկերել, քանի որ պատկերվողը կերտողն էր մարդկության՝ Արարիչը երկնքի և երկրի, Ով մեզ այնքան սիրեց, որ մարդկային մարմին հագավ, և կատարյալ Աստվածը, որպես կատարյալ Մարդ, ապրեց մեր մեջ։
-
15.07.2012|
19:37
Տեր Հիսուս Քրիստոսը բազմաթիվ հրաշքներից հետո, նույնիսկ մեռելներին հարություն տալով, որ մարդիկ տեսնեն ու հավատան, մի արտասովոր հրաշք էլ կատարեց, որ տեղի ունեցավ Թաբոր լեռան վրա։
-
10.07.2012|
11:47
Թերևս մեր տեսած ու լսած կամ իմացած ամենախորհրդավոր նյութն է կենդանի արյունը, որի առատ տեսքից շատերը նույնիսկ ուշաթափվում են կամ հոգու մեծ անհանգստություն և անբացատրելի խռովք են ապրում, մանավանդ մարդկային արյան տեսքից։ Նյութական տարրերից ամենախորախորհուրդի՝ արյան մասին դեռ շատ քիչ բան գիտենք, բայց արդեն իմացածի համար մեծ զարմանք ենք ապրում։
-
03.07.2012|
11:34
Մեր ազգի հոգևոր դաշտն աղանդակալել ու որոմ է բռնել։ Աղանդավորների մասին գրել ենք ու էլի պետք է գրենք, որովհետև դրանց դառնության արմատները դեռ շատ խոր են։