Նախընտրական արգելավազք

Իմ բոլոր գրառումներում, երբեք կորպորատիվ շահ չեմ ունեցել: Գրում եմ այն, ինչ տեսնում եմ:

ՈՒնենք իշխանություն, որը չնայած հայտնի կատարված ու կատարվող իրադարձություններին, ցանկանում է պահել իշխանությունը, վերարտադրվել:

Ի վիճակի՞ է արդյոք:

ՈՒնենք ընդդիմության տարբեր ուժեր, որոնք ցանկանում են վերցնել իշխանությունը:

Կարո՞ղ են:

Սկսեմ ընդդիմությունից։

Իշխանությունը վերցնել ցանկացող ընդդիմադիր ուժը պարտավոր է հայտարարել․

«...ես ինձ վրա եմ վերցնում, կառավարող ուժի կողմից, թե օբյեկտիվ, թե սուբյեկտիվ

պատճառներով ստեղծված ներկա իրավիճակից դուրս գալու պատասխանատվությունը»։

Եվ պարտավոր է բացատրել, որ ինքն ունի դրա իրավունքը:

Ամենապարզ օրինակը, թե ունի՞ դրա իրավունքը՝

Ինչպե՞ս է վարվելու ասենք Վաշինգտոնում նախաստորագրված հռչակագրի 6-րդ հոդվածի ՝ «Միմյանց ներքին գործերին չմիջամտելու» (Արցախն Ադրբեջանի ներքին գործն է այլևս), կամ նույնի 7-րդ հոդվածի՝ «Կողմերը որևէ 3-րդ կողմի ուժեր իրենց սահմանի երկայնքով չեն տեղակայի»։

Էլ չասած առավել բարդ իրավիճակների մասին:

Կա՞ այդպիսի ուժ:

Ավա՜ղ....

Իսկ ի՞նչ է անում իշխանությունը, ի դեմս վարչապետի:

* Ամենակոպիտ ու գռեհիկ ձևով ներկայումս վերաշարադրելով անցյալը՝ վերահսկում է ներկան: Վերահսկում հետաքրքրությունները:

* Փոփոխելով լեզվամտածողությունը, լեքսիկոնը, մտցնելով իր խոսույթը՝ վերահսկում է կոլեկտիվ մտածողությունը:

* Ստեղծելով տարաբնույթ թշնամիներ՝ վերահսկում է սերը, ուղղորդելով այն յուրաքանչյուրի հոգեհարազատ խմբին:

Այդպիսով ապահովելով ընտրություններին բարձր մասնակցությունը:

Ընտրությունների բարձր տոկոսային մասնակցությունը իշխանության տոտալ հաղթանակի հիմնական գրավականն է լինելու:

Իր քայլերով, իշխանությունը մարդուն սուբյեկտ լինելուց դարձնում է ֆունկցիա, դարձնում է դերասան՝ իր վաղուց սերտած դերով...

Ժամանակը չէ՞, հարգելի ընդդիմություն, դուրս գալ վարչապետական օրակարգի պարտադրանքից և սեփական օրակարգ ձևավորել:

Իշխանությանը 24 ժամ անիծել-պախարակելն օրակարգ չի: Դա երկնային մանանա է իշխանության համար...

Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ