Հայերը ոգևորությամբ ներդրումներ են անում վիրավոր ու հաշմանդամ զինվորների օգնության ծրագրերում, ստեղծում են վերականգնողական կենտրոններ, որ առողջացնեն պատերազմում վիրավորված զինվորներին, բայց շատերը խուսափում են ներդումներ անել առողջ բանակի վերազինման, առաջնագծի ուժեղացման, պայմանական սահման պահող զինվորի կողքին կանգնելու գործում։

Երևանում հանրային տրանսպորտն առաջին անգամ գործարկվել է 1906 թվականին, երբ քաղաքում սկսել է աշխատել ձիակառքը որ կոչվում էր կոնկա։

Այս օրերին ժամը 20:00-ից հետո Երևանում հնարավոր չէ հասարակական տրանսպորտից օգտվել, քանզի այն բացակայում է:

2020 թ. այս օրը՝ հունվարի 3-ին, Իրաքում սպանվեց իրանցի լեգենդար ռազմական գործիչ, գեներալ-լեյտենանտ Ղասեմ Սոլեյմանին՝ պանթուրքիզմի թշնամին ու հայկական Արցախի կողմնակիցը:

Հայրությունը և ընդհանրապես ծնող լինելը, երեխայի բարեկեցությունը ապահովելու անվան տակ, փող դիզելն ու ունեցվածք կուտակելը չէ: Ծնողի պարտականությունը առաջին հերթին երեխայի համար ապահով միջավայր ստեղծելն է:

Ո՞վ ենք մենք. այս հարցը անչափ այժմեական է: Այս շրջափուլում մեծ մասը հակված է վատթարագույն էպիտետներով բնութագրելու սեփական ազգին...

Մեր էության ամենամեծ գաղտնիքներից ու պարադոքսներից մեկն այն է, որ պատմության մութ ու խառը ժամանակներում մենք մահացու կամ դրան մոտ գոյաբանական ռիսկեր ենք գտնում ու խելահեղորեն նետվում դրանց մեջ՝ առանց հաջողության որևէ շանսի։

Աշխարհում բոլոր լուրջ իրականացումների թիկունքում լուրջ ֆինանսավորում է ընկած, բայց նաև բոլոր լուրջ ֆինանսավորումները չէ, որ վերածվում են լուրջ իրականացումների՝ դրանց մի մասը անճարակ ձևով մսխվում կամ էլ գողացվում է։

Իմ մանկության ու պատանեկության տարիներին, երբ մեր գյուղում մարդ էր մահանում, ամաչում էինք հեռուստացույց անգամ միացնել, համարելով, որ դա անհարգալից վերաբերմունք է մահացածի ու նրա սգակիր հարազատների նկատմամբ։ Էլ չեմ ասում, որ հոգեհանգստի ու հուղարկավորության նախորդող և հաջորդող մի քանի օրերին չեղարկվում էին բոլոր տեսակի խնջույքներն ու հարսանիքները։ Գյուղը դառնում էր մեկ ընտանիք ինչպես ուրախության, այնպես էլ դժբախտության ժամանակ։

«Շատերը ժողովուրդն ու ամբոխը խառնում են իրար հետ,- գրում է Հովհաննես Թումանյանը, այնուհետև՝ շարունակում:- Սրանք իրար հակառակ բաներ են։ Ժողովուրդն իմաստուն է, ամբոխը՝ հիմար։ Ժողովուրդը ծանր է, ամբոխը՝ թեթև։ Ժողովուրդը մեծահոգի ու բարի է, ամբոխը՝ դյուրագրգիռ, վտանգավոր, չար։ Ժողովուրդն աշխատանք է սիրում, ամբոխը՝ թալան։ Ժողովուրդը խաղաղասեր է, ամբոխը՝ կռվարար։ Եվ ամբոխամիտ ու ամբոխավար մարդիկ երբեմն ամբոխի գլուխն անցնելով, որ մի շատ հեշտ բան է, տիրում են ժողովրդին ու նրան գցում զանազան կրակների ու կռիվների մեջ, որ նա չի էլ երազել։ Սովորաբար, կառավարություններից շատերին ամբոխն է պետք, բանաստեղծին՝ ժողովուրդը»։