Րաֆֆի
Հայը
Հայը կրակի մեջ այրվում է եւ մի՛ ձայն, մի՛ բողոք չի բարձրացնում: Դա հայի մեռելության նշանն է, որ նա պատվի, ինքնասիրության ու ազատության զգացում չունի: Ասում ենք մեռելության, եւ ո՛չ ստրկության, որովհետև դրանով չափազանց պատված կլինենք նրան, որովհետև ստրուկը իր սրտում թաքցրած ունի մի խուլ ատելություն դեպի բռնակալը, եւ հարմար միջոցին դուրս է ժայթքում: Բայց հայը այդ էլ չունի: Դիակները ատելություն չունեն, դիակները լուռ համբերություն ունեն: Հայը ունի այն երազական ցնորքը, որ մենք հույս կոչեցինք, որով ապրում եւ որով մխիթարվում են ծույլ ու դանդաղկոտ ժողովուրդները, թե մի օր գերբնական կերպով ազատված կլինեն...:
1880 թ.
Կարինե ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆԻ ՖԲ էջից