Անսովոր վիճակ

Այս օրերին, ամանորյա բացիկներ լրացնելիս, բոլորն էլ դժվարություններ են ունենում: Տարվա ընթացքում այնքան ենք անիծել ու հայհոյել իրար, որ բացիկ լրացնելուց ակամա ուզում ես մի թունդ քֆուր գրել:

Այսօր մի բարձրաստիճան ընկերոջ մոտ էի, որը ճիշտ նույն վիճակում էր: Հակվել էր ճաշակով ձևավորված բացիկի վրա ու չարացած գրելիքն էր մտմտում. «Ես քո կերած պիցցան... Ես քո եկած ճամփան... »:

- Էդ ինչե՞ր ես գրում, հո չե՞ս գժվել:

- Բա ի՞նչ անեմ: Բա որ տեսնես՝ ինձ ինչեր են գրել:

- Ի՞նչ են գրել:

- Ահա, արդեն մի հիսուն բացիկ ստացել եմ, որն ուզում ես՝ բացի ու կարդա:

- Ո՞րը կարդամ:

- Որն ուզում ես: Հենց թեկուզ՝ սա: Տես՝ ինչ սիրուն բացիկ ա, վրան նկարած շամպայնի շիշ, խոզի բուդ ու կոկորդիլոսի փետուր, բայց մեջը...

- Ո՞նց թե՝ կոկորդիլոսի փետուր:

- Դե, կոկորդիլոսը թռչուն ա, չէ՞, բայց դու միջինը կարդա: Բարձր կարդա, որ ես էլ լսեմ:

- «Հազար տարվա ցավ ու չոռ

լցվի տունդ ամեն օր,

շուտով մտնես մի մութ գյոռ՝

չբոլորած տարին նոր»:

- Տեսա՞ր:

- Վայ քո արա, էս ինչ զարզանդելու բան էր:

- Էդ ինչ էր որ: Բա որ մյուսը կարդաս:

- Ո՞ր մյուսը:

- Էն, որ վրան Ձյունանուշ ա նկարած ու խեղդած կենգուրուներ:

- Չէ, էլ չեմ ուզում կարդամ: Արի գիտե՞ս ինչ արա:

- Ի՞նչ:

- Էդ բացիկները, քո գրածն էլ հետը թափի վեդրոն, մի հատ նորը բացի ու ինչ կթելադրեմ՝ գրի:

- Լավ, շուտ ասա, որովհետև արդեն զահլաս գնաց քֆուր հանգավորելով:

- Ուրեմն գրի.

Պայծառ գալիք, բարիք նոր,

շնորհավոր Ամանոր:

Փառքով օծված սերմ ու հունդ,

մեծ ավետիս՝ Սուրբ Ծնունդ:

- Էս ինչ լավն էր, արա: Շունչս բացվեց:

- Բա որ ասում եմ...

Կարո Վարդանյան

Մեկնաբանություններ