ՖԲ-ի իր էջում Ռուբեն Վարդանյանը գրառումն ավարտել է այսպես. «Արցախը հայկական աշխարհի անբաժան մասն է, այս հողը մեր գենետիկ կոդի բաղկացուցիչն է, ուստի այս պայքարը բոլորինս է»։
Փաստորեն, եթե Արցախը ոչ թե հայկական հողի հարց է և մեր գենետիկ կոդի բաղկացուցիչը, այլ մարդու իրավունքների հարց է, ինչպես եղել է վերջին երեսուն տարիներին, ապա տրամաբանորեն պայքարը բոլորինս լինել չի կարող։ Այո, այդպես էլ կա։ Այդպես էլ եղավ, երբ արցախյան հարցը 1991-ին մետամորֆոզի ենթարկվեց՝ հայկական աշխարհի անբաժան մասը լինելուց դառնալով այնտեղ ապրող 200 000 մարդկանց ինքնորոշման և անկախ ապրելու իրավունքի հարց։
Դե, հիմա ապրում են անկախ այնտեղ մնացած 150 000 մարդիկ, որոնց միշտ կարելի է ապահով տեղափոխել Երևան, Մոսկվա, Լոս Անջելես։ Քանի դեռ հայի ուղեղում և հայկական քաղաքական օրակարգում Արցախը ոչ թե Հայկական աշխարհի անբաժան մասն է, այլ անկախության հարց է և «չի կարող լինել Ադրբեջանի կազմում», պայքարը երբեք բոլորինս չի լինի:
Կարինե Հակոբյան