Ստեփան Ասատրյանի կատարած ծեսերն անվավեր են

Ստեփան Ասատրյան, դու քո վարքով՝ որպես քահանա, գայթակղություն դարձար շատերի համար, և մղեցիր տարբեր մեղքերի՝ չարություն, հայհոյանք, ջղայնություն և այլն։

Հետևաբար քո մեջ այլևս չկա հոգևոր և օծումդ էլ Աստված առավ՝ հոգևորապես, քանզի դու տրվեցիր չարի սադրանքներին և չդիմացար նյութական փառքին։ Դու գայթակղեցրիր մարդկանց։ Հիմա էլ՝ լինելով կարգալույծ, կատարում ես պսակ, մկրտություն, և այլ ծեսեր՝ մարդկանց տանելով մեղքի։ Մեղավորը և պատասխանատուն՝ էդ մարդկանց մեղքերի համար՝ միայն դու ես։ Գայթակությունը խոսքով ու հրապուրանքով, գործով և օրինակով ուրիշին բարոյական ընթացքից սահեցնելն է, այսինքն, սխալեցնել և մոլորեցնել, նրա մեղանչելու պատճառ դառնալ:

Իսկ փոքրիկները Հիսուսին բոլոր հավատացողներն ու հետևողներն են, որոնք կոչվում են Երկնքի Արաքայության փոքրիկներ, Աստծո զավակներ: Մեծ ու փոքրի տարբերություն չկա, ցանկացած փոքրին էլ Աստված նույն կերպ է ընդունում և նույն աչքով նայում անգամ ամենափոքրին հասած վնասը: Գայթակղության մասին խոսքերը շատ ծանր շեշտով են ասված և այն էլ բացահայտորեն, այնպես որ շատ երկար մեկնության պետք չկա, հետևաբար՝ բավական է Ավետարանի խոսքերը գրեթե նույնությամբ կրկնել:

«Եթե որևէ մեկը, - ասում է Տեր Հիսուս, - ինձ հետևող փոքրիկներից մեկին գայթակղեցնի, շատ մեծ չարություն գործած կլինի և շատ ծանր հետևանքների կենթարկվի: Այնպես որ իր համար ավելի լավ է վզից ծանր քար կապի և նետվի ծովը՝ անհուսորեն ընկղմվելու համար»: Այստեղ ծանր քարը «երկան իշոյ» է անվանվում, որ նշանակում է էշի պտտեցրած աղորիքի երկանաքարը կամ ջրաղացի քարը:

Նիկողոս ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ