Նայում եմ շների ձագերին, որ ծնվում են ու ծնվում քաղաքների ու գյուղերի մութ անկյուններում, ու ոչ մեկին պետք չեն։ Համով մռութիկներով, թախծոտ աչիկներով, բրդոտ, գունդուկծիկ...
Մեր քաղաքականությունը աբսուրդի ժանրից է։ Նման է այն վիճակին, երբ 37 համար հագնողին տալիս են 34 չափսի կոշիկ և ասում` քայլիր, կամ 40 համարը` 35 կրողին՝ պարտադրելով հետ չմնալ վազքից...
Պատկերացնում ե՞ք՝ մեր ուղեղում մի սենյակ կա, որտեղ մեղեդիներն են։ Դա երևի գույների սենյակի կողքին ա։
Էդ մեղեդիներն ազատ են ցանկացած նյութականությունից...
Սովորույթ կա՝ երբ հեռու տեղ ես գնում, անպայման նվերներ ես բերում հարազատներիդ, մտերիմներիդ՝ թեկուզ մի փոքր հուշանվեր։ Լավ սովորույթ ա, բայց ոչ մի կերպ իմ մեջ արմատ չի նետում՝ միշտ ընկնում եմ գործերով ու մոռանում...
Ձկնորսը և նրա ընկերը գետի ափին նստած երկար սպասում էին, սակայն ոչ մի ձուկ չէր ընկնում նրանց ցանցը։ Արեւը մայր էր մտնում, և նրանց համեղ ընթրիքի հույսը կամաց-կամաց մարում էր։ Հանկարծ ձկնորսի կարթը շարժվեց...
Գրականագետ, թարգմանիչ, գրաբարի բացառիկ գիտակ:
35 տարի գրաբար է դասավանդել ԵՊՀ-ում: Այսօր նրա անունով է կոչվում հայ բանասիրության ֆակուլտետի լսարաններից մեկը...
Մեկ-մեկ Մասիսը դառնում ա երկնագույն, խառնվում ա երկնքին՝ կորում, ու զույգ ձյունաճերմակ գագաթները կախվում են օդի մեջ։ Էդ ժամանակ Մասիսը շատ թեթև, եթերային ա, ու թվում ա՝ եթե մեր կողմը փչող քամի անի, Մասիսը կքշի-կբերի մեր մոտ...
Հակամարտ կողմերի միջև (թուրքերի և մեր) հարաբերությունների հաստատման ժամանակ երկու կողմից էլ հաշվի են առնվում բոլոր արգումենտներն ու գործոնները իրենց հարաբերական կշիռների ու կարևորության հետ միասին, մի պրոցես, որն անհրաժեշտ է կողմերի միջև որևէ տեսակի հավասարակշռություն հաստատելու համար...