Ինչու կապիտուլյացիայի փաստաթուղթ ստորագրած ղեկավարը հրաժարական չի տալիս, անգամ չի հիշում իր խոստումը, որ եթե անգամ մեկ մարդ պահանջի իր հրաժարականը, ինքը կհեռանա։ Չի հեռանում, նույնիսկ քաղաքացիական պատերազմ հրահրելու խայտառակ փորձ արեց, սպառնաց, որ հայոց բանակը հայի վրա զենք կբարձրացնի։ Հիմա ասուլիսներ է տալիս ու ցինիկաբար ստում։ Ի՞նչն է այն հիմնական «մեխը», որի վրա այս օրերին հենվելով, իր պաշտոնավարումն արդարացնում է Փաշինյանը։ Նա հայտարարում է, թե իր գերխնդիրը երկրում կայունություն և անվտանգություն ապահովելն է։ Իսկ հիմա մի քանի հարց, որոնք թույլ են տալիս եզրակացնել, որ Փաշինյանն ամենևին էլ ներքաղաքական կայունություն հաստատելու խնդիր չունի, հակառակը, ավելի է սրում իրավիճակը։
ա. Փաշինյանն իրո՞ք կարծում է, որ հող հանձնելն այն թեման է, որը հնարավոր է արագ մոռանալ ու հանդարտեցնել մարդկանց։
բ. Կռված տղաներին, գեներալներին կալանավորելով, քաղաքական ընդդիմախոսների վրա շինծու գործեր «կարելով» հնարավո՞ր է թեժ մթնոլորտը լիցքաթափել, ներքաղաքական իրավիճակը խաղաղեցնել, թե՞ դրանից հետո ներքին ցնցումներն ավելի մեծ մասշտաբների են հասնելու։
գ. Մինչև հիմա անգամ զոհված տղաների թիվը կեղծելով հնարավո՞ր է մարդկանց ըմբոստությունն ու ցավը մեղմացնել։ Ավելին, պատերազմի ընթացքում բազմաթիվ կասկածելի քայլերի, հատկապես Շուշին հանձնելու փաստը վիճարկող հասարակության հետ ինչպե՞ս է շարունակելու երկխոսել Փաշինյանը։
ե. Փաշինյանն իրո՞ք հույս ունի, որ ինքը ջրից չոր դուրս կգա և այս անգամ էլ իրեն կօգնի «ֆեյքերի ֆաբրիկան», վստա՞հ է, որ ստի վրա կառուցված իր իշխանությունը դեռ շնչում է։ Վստա՞հ է, որ զինված մարդկանց ժողովրդի դեմ հանելով հնարավոր է անվտանգություն ապահովել երկրում։
զ. Փաշինյանը, առավել ևս իր թիմը դեռ մտածում են, որ փողոցում կարող են հանգի՞ստ քայլել։
է. Վստա՞հ է, որ բունկերից, ժողովրդից թաքնվելով՝ կարող է երկիր ղեկավարել։
Եթե այս ամենը Նիկոլ Փաշինյանը և իր թիմը դեռ չեն հասկացել, չեն գիտակցել, որ այս պահին միակ քայլն այն կլիներ, որ գլխիկոր թողնեին ու հեռանային, ուրեմն մենք մեր դժբախտությունների կեսին ենք դեռ, որովհետև այս որակի իշխանությունից պիտի սպասել նոր չարագործություններ, նոր զոհեր ու նոր ավերածություններ։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ