Բարձր ԱՆԲԱՎԱՐԱՐ գնահատական

«Ճամպրուկ-2024» մրցույթին ես էլ եմ մասնակցել, «շահել» վերոնշյալ միտքը` որպես «շեդևր մրցանակ»:

Միգրացիայի ծառայության պաշտոնական հասցեից նամակ ստացել եմ երեկ: Մրցույթի կազմակերպիչները գրել են, որ «աշխատանքս գնահատում են շատ բարձր», բայց «անբավարար միավորների» պատճառով` մրցանակ չեն տալիս:

Ներկայացրել եմ ավելի քան տասը ռեպորտաժ, որոնք չեն պատրաստվել ՀԱՏՈՒԿ մրցույթի համար: Ռեպորտաժներն արել ենք` առաջնորդվելով լրագրողի թիվ մեկ առաքելությամբ` լսել, վեր հանել խնդիրն ու փորձել օգնել մարդուն: Դրանք պատմություններ են, որոնցում մարդկանց պատմություններին զուգահեռ` ներկայացրել ենք նրանց կրթության իրավունքի, մշակութային ավանդույթների իրացման խախտման, բնօրրանից զրկվելու, կարգավիճակի և այլ հարցեր: Վստահ եմ` նման` հայտեր` նյութերի շարք, եղել են մեկ-երկուսը, բայց, փաստորեն, թեման հետևողական լուսաբանելը (ոչ մրցունթի համար) ԱՆԲԱՎԱՐԱՐ Է:

Համաձայն եմ՝ ռեպորտաժները չեն եղել բազմակողմանի, բայց փնտրել ու գտել ենք այնպիսի անձանց, որ հետագայում լրատվադաշտի համար են դարձել «հերոսներ»: Երբեմն ներկայացրել ենք տեղահանության այնպիսի կադրեր ու լուսանկարներ, որ հետագայում կիրառելի են դարձել մեր մյուս գործընկերների համար ևս: Մեր հիմնական խնդիրն է եղել պատմել մարդկանց տեղահանության պատմությունն ու նրանց ողբերգությունը, ինչը չափել են ստանդարտ միրավորներով եւ գնահատել «անբավարար»:

Սա անհամաձայնություն է մեր կատարած աշխատանքի չափմանը: Որպես կանոն, այո, մրցույթը որոշվում է միավորներով, բայց պատմություն պատմելը, լսել մարդկանց ողբերգությունն ու սրտակեղեք ապրումներվ հետո` հեռռուստատեսային ռեպորտաժ պատրաստելը, հավատացեք՝ շատ ավելի բարդ է՝ քան պետական կառույցներից երկու նախադասությունանոց հերթապահ «մեկնաբանություն» ստանալը:

Տասից ավելի ռեպորտաժների շարքը կարելի էր դիտարկել սահմանված չափանիշներից դուրս՝ որպես ամբողջություն, և հենց այդ միտքն ունենալով էլ ուղարկել էի ռեպորտաժների ցանկը: Շնորհակալություն հայտնելու այլ ձևեր կան, քան` «բարձր անբավարարը»:

Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Հ.Գ.1

Ի դեպ, ռեպորտաժներից որևէ մեկում չենք կիրառել «Լեռնային Ղարաբաղ» ձևակերպումը. բացառապես` Արցախ և արցախցի:

Հ.Գ.2

Լուսանկարում Արցախի սոխակի` Նաիրուհի Ալավերդյանի մեդալներն են ու անձնական իրերը: Դուստրը «Էպիկենտրոն»-ին պատմում էր մոր` Արցախում թողած շիրիմի կարոտի մասին:

Հեղինակի նյութեր

• Աստղահուզում
• Ով էլ սպասելով մնաց՝ որդուն, ամուսնուն, եղբորը
• «Ես թոռն եմ Սեդա Վարդումյանի»
• ՆԱ` լույս-փրկության Արահետը
• Սիրերգ
• Սերակարոտ
• Ախթալան և հարակից 6 բնակավայրերը 5 օրով նորից կկտրվեն արտաքին աշխարհից
• Ինչու՞ և ինչպե՞ս
• Աղոթք
• «Հունվարին պարենային մի շարք ապրանքատեսակների գծով երկնիշ գնաճ է գրանցվել»
• Իշխանությունը պայքարում է իր իսկ ծնած երևույթի դեմ
• Բուհի ռեկտոր ընտրողը նախարարն է լինելու
• Աղջիկներս Շուշիում տուն են կորցրել, բայց ամենամեծ կսկիծն այնտեղ մնացած մյուս դստերս շիրիմն է
• Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում
• Պատերազմի պատրաստվելը դպրոցական հանդես չէ, որ չհասցնեիք
• Արծրուն Հովհաննիսյանը մեկ բառ պետք է ասեր՝ ներողություն
• «Հայաստանի ու Ադրբեջանի մասով Իրանը փոխել է հռետորաբանությունը»
• Իշխանությունն արտահերթ ընտրության թեման 2-րդ պլան է մղում
• Փաշինյանն ու Ալիևն Շուշիի մասին նույն բանն են ասում
• Լենա Նազարյանին գործուղեք Մառնեուլի

Մեկնաբանություններ