Հայաստանում մի այնպիսի հակամարդկային, հակաքաղաքակրթական, հակաքրիստոնեական համակարգ է ստեղծված, որ Անդրանիկ Քոչարյանը, օրինակ, կարող է միտինգ կազմակերպել ու ներկայացնել, այսպես կոչված, Իրական Հայաստանին վերաբերող թեզեր:

Սպիտակի երկրաշարժից անցել է 37 տարի, բայց աղետի գոտին վերականգնելու` տնակները բնակարաններով փոխարինելու թեման դեռ թույլ է տալիս «քաղաքական կապիտալ» գեներացնել Գյումրիում:

Յուրաքանչյուր երկիր յուրաքանչյուր ազգ ունի իր նվիրական հենարանը: Երբ ժողովրդի պատմությունը երջանիկ է, այն դառնում է մշակութային ու քաղաքական կյանքի կենտրոնը: Երբ ճակատագիրը հալածում է ազգին, այն լինում է ազգային կյանքի պատվարը, հույսերի կղզին, վերածննդի գրավականը:

Հայաստանի ներկա հանրային-քաղաքական կյանքը մի կատարյալ ֆարսի է վերածվել, որն ասես իմպրովիզացիոն հնարքներով է առաջանում: Սակայն սուր աչքը նկատում է, որ ամեն ինչ նախապես բեմագրված է, պարզապես պաթոսի տակ գլխավոր դերակատարները հաճախ իրենց թույլ են տալիս առավել ճամարտակել ու խեղկատակային շարժեր անել: Այստեղ, անշուշտ, անգերազանցելին իշխանական պարագլուխն է, ով դեռեւս օգտվելով իր պաշտոնական դիրքից, ամեն օր թույն, ատելություն, ծաղր ու արհամարհահնք է տարածում հայկական արժեքների, պետականության, համազգային նպատակների ու երազանքի վերաբերյալ, ուղղակի գերազանցելով մեր թշնամու խոսույթը, «հանրահռչակելով» ու պաշտպանելով նրա մտադրությունները:

Թյուր կարծիք կա, որ «ընտրություններ կեղծելը» դրսևորվում է քվեատուփի մեջ ավել քվեաթերթիկ գցելով կամ քվեարկության հաշվարկի մեջ խաբելով։

Իր գաղափարական հորից հետ չի մնում, նա Թուրքիայում է իր ընդդիմադիրների վրա գործեր սարքում ու ձերբակալում, սա՝ Հայաստանում:

Մի միլիոն տարի անցնի՝ պատմության մեջ հիշվելու ես որպես դավադիր պատերազմ հրահրած ու քո տերերի ցուցումով Արցախը գիտակցաբար հանձնած դավաճան-կապիտուլյանտ:

Ադրբեջանական կողմը Հայաստանին կոչ է արել արագացնել խաղաղության համաձայնագրի ստորագրման գործընթացը՝ ընդգծելով, որ այդ հնարավորությունը հավերժ չի լինելու։

Որևէ բարդ հասարակական իրավիճակի գիտական անալիզի և դրա հետ կապված կանխատեսումների հիմքում պետք է ընկած լինի գիտելիքը և այն օգտագործելու հմտությունը...

Ըստ Փաշինյան Նիկոլի, «մենք Ղարաբաղյան շարժումը չպետք է շարունակենք»: