Այո՛, եթե երկրումս հաշիվ պահանջող ու արժանապատվության իմաստն ու արժեքը գիտակցող մտավորական խավ լիներ, եթե վախկոտների ու լռողների տեսակարար կշիռն այդքան անտանելի ծանր չլիներ, ապա ամեն օր դատապարտված չէինք լինի հերթական խեղկատակությունն ու կեղծ ինտելեկտուալ բխկոցը լսելու:

Առաջին Նախագահին ատող, ուղն ու ծուծով հակալևոնական, երբեք նրա ոչ մի հարցազրույց չլսած, նրա ոչ մի հոդված չկարդացած, Լեռնային Ղարաբաղի կոնֆլիկտի լուծման նրա ծրագրից իսպառ անտեղյակ հարգելի տիկնայք ու պարոնայք, բավական է Առաջին Նախագահին ձեզ համար կուռք դարձնեք: Հորիզոնական պրո

Պարզվում է, աղանդավոր Նիկոլը, ով նաև աչքի է ընկել Սուրբ Գրքի դրույթները խմբագրելով, հիմա էլ կաթողիկոս կամ հոգևորական է խաղում ու Սուրբ Ծննդյան տոնին ընդառաջ ինչ-որ ուղերձ է հղելու:

2025-ը անձամբ ինձ համար կարևոր ճամփաբաժան է։ Եթե նախորդ տարի հանդուրժում էի այն մարդկանց, ովքեր քնում-արթնանում են կորստի ու կործանման կանխատեսումներով ու միաժամանակ ոչինչ չանելով, այս տարի նման մարդկանց ուղղակի հեռացնում եմ ինչպես ֆեյսբուքյան, այնպես էլ՝ իրական շրջապատից։ Չի կարելի անվերջ անիծել խավարը և նստել տեղում։ Դա նիկոլիզմի տեսակ է, և ամենևին կապ չունի, որ նման մարդիկ հայհոյում են Նիկոլին։

Հայաստանի հիմնախնդիրներով զբաղվելու փոխարեն Փաշինյանը շարունակում է հանրությանը սխալ, ապակողմնորոշող թեզեր ներկայացնել։ Նա Ֆեյսբուքում գրել է. «Իմ թեզն այն է,որ հերոսությունը պետք է առօրեականացվի»։ ՈՒ հավելել է`առօրյայի մեջ հերոսանալու բանաձևեր պետք է ունենալ, օրինակ, շատ հարկեր վճարելը, շատ աշխատատեղեր ստեղծելը և այլն։ Այս տրամաբանությամբ՝ կարող է հերոսներ հռչակել Խաչատուր Սուքիասյանին, Սամվել Ալեքսանյանին, Նարեկ Նալբանդյանին։

Արցախի Հանրապետության նախագահ Սամվել Շահրամանյանը Ամանորի առթիվ շնորհավորական խոսք չի հղել։

Շատերը ուրախանում են, որ հունվարի սկիզբը գարնան նման տաք է, իսկական ձմեռը, ցրտերը փետրվարին և մարտի սկզբին են լինելու։ Շատերը զարմացած են Ամանորից առաջ նախատոնական առևտրի մեծ չափերից, սակայն մինչև մարտ առևտուրը, տնտեսական ակտիվությունը մեռած են լինելու։

Սա Արծվաշենն է: Այստեղ չկան «սևեր և սպիտակներ», իսպառ բացակայում են «պողոսներն» ու «օպելներով համբալները»:

Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի «Հարյուր տարվա մենություն» գրքի հիման վրա նկարահանված ֆիլմը ինձ չի հիացրել իր գեղարվեստական կառուցվածքով կամ այլ մանրամասներով, որոնք հաճախ գերակշռում են սյուժեի վրա: Սակայն այդ ամենի ներքո թաքնված է քաղաքական ուղերձ, որն արժանի է վերլուծության: Մարկեսը բացահայտում է հասարակության, իշխանության և գաղափարախոսական պայքարի ճակատագրական թերությունները, որոնք հատկապես ակտուալ են Հայաստանի համար:

Այս հարցին պատասխանելու համար անհրաժեշտ է պատասխանել շատ պարզունակ հարցին, այն է` ի՞նչ է ցանկանում Հայաստանի միջին վիճակագրական բնակիչը: