Եկեք խոստովանենք, որ բոլորով միասին տարբեր գրական ոճերով ավիրյանին «համբալը հերդ ա» ասելով ոչինչ չփոխեցինք մեր կյանքում, բացի նրանից, որ ներքաշվեցինք ևս մեկ մանկապարտեզային լեզվակռվի մեջ:
Եվ ուրեմն՝ ի՞նչ:
Այն, որ համակարգված բազմաշերտ պայքար է պետք սրանց դեմ, քանի որ իրենք մեր դեմ հենց էդպես են աշխատում:
4 տարի коту под хвост գլորեցինք ու դեռ գլորում ենք: Եթե համադրենք մեր և իրենց ծրագրերը՝ մերը պրիմիտիվ է և մանկամիտ, չնայած, որ իրենք են տգետը: Տարբերությունն այն է, որ իրենցով հանճարեղ են խաղում, մեզնով խաղացող չկա, չնայած այն բանին, որ մեր շարքերում շատ են գիտակներն ու արտակարգ մտքի տեր մարդիկ:
Հ.Գ. «Հայի վերջին խելքն իմը լիներ». այս ասացվածքը վկայում է ժամանակավրեպության մեր արատի մասին:
Էլիզա Առաքելյան