Միանգամից պատասխանենք վերնագրով առաջադրված հարցադրմանը. Վաշինգտոնում երեկ մեկնարկած ու կարճ ժամանակ անց տապալված բանակցություններով դա չհաջողվեց: Պատերազմը դեռ անորոշ ժամանակով կշարունակվի, այն ավարտելու առումով ԱՄՆ- ի նախագահ Դոնալդ Թրամփի և այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների լավատեսական սպասումները չարդարացան:

Բաներ կա, որ ասելու չէ, բայց ուզում եմ ասել։ Ես հենց չասվածը ասելու համար եմ։

Մի քանի ընդհանուր նկատառում Վաշինգտոնում նախագահ Թրամփի և Ուկրաինայի նախագահ Զելենսկու միջև տեղի ունեցած սկանդալային բախման վերաբերյալ։

Զելենսկիին թևեր տվողը հիմա ձեռքերն է շփում։ Էրդողանը Զելենսկուն վերցնելու է իր ամբողջական վերահսկողության տակ, եթե ԱՄՆ-ը հիմա կտրուկ քայլեր չանի, որպեսզի սանձի Ուկրաինային թևեր տվողին, ապա մոտ ապագայում Թուրքիան դառնալու է մի մեծ գլխացավանք թե՛ Եվրոպայի, թե՛ ԱՄՆ-ի, իսկ հետո արդեն ՌԴ-ի համար...

Թրամփ-զելենսկի հանդիպումն ահավոր էր՝ Ուկրաինայի համար: Սպիտակ տունը չեղարկել է, նախապես հայտարարված, մամուլի ասուլիսը։

Մի քանի տարի է՝ մարդկանց գաղափարապես նախապատրաստում էին քաղաքական աշխարհի անմարդկային աշխարհընկալմանը, և դա մատուցում էին որպես քաղաքական օրինաչափություն, նաև հաղթանակ-փոխվում է աշխարհակարգը, ստեղծվում է բազմաբևեռ աշխարհ, որի հիմնական գաղափարախոսությունը ուժի իրավունքն է:

Հրապարակներով, փողոցներով, նրբանցքներով, հազար ու մի ծակ ու ծուկով հորձանք էր բարձրանում: ՈՒռցորվում, փոթորկվում, փրփրում, կատաղած պատեպատ զարկվում: Սելավ ա, սելա: Խաբարդա...

Մեր ժողովուրդը փողատեր մարդու չի սիրում, սիրում է աղքատներին, առավել շատ իր աղքատությունը։ Մարդիկ դժգոհում են հարուստներից` փոխարենը դժգոհելու իրենցից, թե ինչու՞ իրենք հարուստ չեն։ Ազգի մերանը ազգային հարստությունն է։ Հարուստների մեջ ևս կան մարդիկ` ովքեր իրենց հարստությունից շատ սիրում են Երկիրը` Հայրենիքը։ Այո, երջանկությունը միայն հարստության մեջ չէ, իսկական երջանկությունը հանրային բարօրության մեջ է, ազգի ապահովության և բարգավաճման մեջ։ Միայն անասունը կարող է երազել անվախճան արոտավայրերի մասին։ Եվ վերջապես, որքա՞ն կարելի է որոճալ...

Այո՛, ցավոք, աշխարհի գրված-չգրված անխախտ օրենքներից մեկն այն է, որ հաշվի են նստում ուժի և քանակի հետ: