- Ամոթ չէ՞ր, այ մարդ, ինչո՞ւ հրաժարվեցիր սեղանը կառավարելուց: Դու հրաժարվեցիր ու բոլորը իրարից առաջ ընկնելով սկսեցին թամադայություն անել:
- Էդպես էր պետք: Համ էլ ցածր խոսա...
Արտաշս հենց նոր դասից եկավ, ստացած դասագրքերը շարեց դարակում ու դրանցից մեկը վերցրած՝ դարձավ ինձ․
- Պապ, առաջին օրվա համար մենակ մի խնդիր տվեց, կօգնե՞ս լուծենք...
«Իրական» կոչվածը, որքան էլ մեր ժամանակակիցն է,
որքան էլ ճակատագրի կամոք իրեն ընձեռված հնարավորությունը, նաև միջոցները, դեռևս սպառում է լոկ սեփական «ես»-ին, ընտանիքի խիստ կասկածելի «ապագային» ու պարարտ մարմնին ծառայեցնելով...
Նոր կառավարության նիստի տնազն էի նայում․ մի հատվածում ինձ թվաց, թե սոփեստական դպրոցում եմ ու դրանց դատարկաբանություններն եմ լսում։ Սկսեց երեխայի դաստիարակությունից, դպրոցական աթոռի ծանրությունից ու հասավ մինչև գյուղերի փողոցների զաբոռի ներկի գույնին...
Ես լավ հիշում եմ, որ 2018-ին Սերժ Սարգսյանին պաշտպանողներ չկային։ Կամ եթե կային, ապա շատ քիչ էին, «դուխովների» դեմ շատերի «դուխը» չէր հերիքում դուրս գալ։
«Դավադրություն» բառը շրջանառության մեջ է մտել Քենեդու սպանությունից հետո, ԿՀՎ ղեկավար Ալեն Դալեսի կողմից. նպատակն առողջ կարծիքը և քննադատությունը լռեցնելն էր, երբ մարդիկ ասում էին՝ մի շարքային Օսվալդ չէր կարող գերտերության ղեկավարի սպանել, նրան իշխանության ներսից օգնողներ են եղել:
Հեշտությամբ կարելի է նկատել, որ հնդկա-պակիստանյան հակամարտության սրումը հայկական տեղեկատվական դաշտում ոչ միայն բավարար արձագանք չի գտնում, և մի տեսակ տեղեկատվական վակուում է ստեղծվել, այլև հայ-հնդկական հարաբերությունների ռազմավարական բնույթին համահունչ չէ...