Երբ հավատը պակասում է

Սեպտեմբերի 14

Տեր, հավատում եմ, օգնիր իմ

Անհավատությանը (Մարկ. Թ. 24)։

Մարդկային սրտի աղաղակը իրապես արտահայտում է իրեն հույժ անհրաժեշտ հավատի կարիքը. ինչպես պարզ արտահայտում էր այս աղաղակը, որ Ինձ ուղղվեց, երբ Ես երկրի վրա էի:

Այս արտահայտությունը ցույց է տալիս հոգու առաջադիմությունը:

Երբ մարդը ճանաչում է Ինձ ու Իմ զորությունը. ճանաչում է Ինձ` իբրև օգնող ու փրկող, այդժամ այդ հոգին օրը օրին, ավելի ու ավելի է հավատում Ինձ: Միաժամանակ այդ հոգին ավելի գիտակից դառնալով, տեսնում է Ինձ վրա ունեցած բացարձակ վստահության իր պակասը:

«Տեր, հավատում եմ, օգնիր իմ անհատությանը»:

Այս է հոգու առաջադիմությունը: Նախ առաջ եկած հավատք, ապա աղաղակ` էլ ավելի հավատքի, աղաչանք` հաղթահարելու ամեն տեսակ անհավատության արտահայտություն և ամեն տեսակ վստահության պակաս:

Այդ աղաղակը լսվեց: Այդ աղոթքն անպատասխան չմնաց:

Առավե՛լ հավատք և միաժամանակ էլ ավելի՛ զորություն տրվեց հայցողին` տեսնելով, որ օրը օրին պակասում է իր վստահությունը:

Իմ զավակներն ընտրում են առաջ գնալու ա՛յս ճանապարհը և հանգրվանից հանգրվան անցնելով` ավելի՛ են մոտենում Ինձ:

Մեկնաբանություններ