Ընդդիմադիր հանրույթն իր մեծամասնության մեջ անվերապահորեն սատարում է 3 նախագահների որոշումը՝ «նիկոլն ո՞վ է, որ մենք իջնենք նրա մակարդակին և նրա հետ բանավեճի նստենք ակնհայտի շուրջ»:
Նախ, նիկոլը նա է, ով 4 տարի շարունակ պետության և մեր ճակատագիրը որոշում է հօգուտ թշնամու, և որին իրենք անզոր են եղել կանգնեցնել իրենց վարած քաղաքականությամբ և ընդունած որոշումներով: Նա է, ում հետ իրենք ընտրության են գնացել և նորից գնալու են: Նա է, ում հետ իրենց թիմերը 3 տարի լեզվակռիվ են տալիս խորհրդարանում և պարտվում:
Հետևություն. իրենք սխալներով են աշխատել և մինչ օրս սխալ են, եթե դիտարկենք պետության դիրքերից:
Երկրորդ. Արցախի մասով նրանց լսելու մեծ հանրային պահանջ կա, որն անկատար է մնում, և այդ բացը միմիայն նիկոլի օգտին է, քանի որ նա հեշտությամբ այն լցնում է իր կեղծ և սին թշնամական օրակարգերով:
Երրորդ. կրկին ականատես ենք լինում այն պրոցեսին, երբ բոլոր նախագահների թիմերն ու կողմնակիցները անվերապահորեն սատարում են նրանց որոշումները և չեն հանդգնում հակառակվել կամ քննադատել դրանք, արդարացնում են նրանց ցանկացած քայլ, ինչով էլ շարունակում են նրանց կտրված պահել իրականությունից: Արջի ծառայություն են մատուցում՝ չստիպելով նրանց իրավիճակին համապատասխան գործել:
Հարգելի նախագահներ, ես բարեկամաբար ձեզ տեղեկացնում եմ, որ հանրությունը ձեր դեմ է տրամադրված արդեն ոչ թե ձեր իշխանավարման ընթացքի բացերի և սխալների համար, այլ ձեր ընդդիմադիր շրջանի չեզոքության և լռության համար: Ուստի, եթե իսկապես ցանկանում եք այս ապազգային տարրին չեզոքացնել և ՀՀ-ին վերադարձնել հայկական իշխանությունը, ապա սկսեք տեսանելի և լսելի ֆորմատներով հաղորդակցվել հանրության հետ, ընդ որում, քիչ լսեք ձեր փիար-մենեջերներին և այլևայլ խորհրդատուներին: Նրանք վատ խորհրդատուներ են, նրանց շնորհիվ դուք շարունակում եք ռեսուրս ծախսել ձեր իսկ հեղինակազրկման և թուլացման վրա, իսկ դա, մեծ հաշվով, ո՛չ պետությանն է ձեռնտու, ո՛չ էլ հայ ժողովրդին:
Ամենավերջում, հիշե՛ք, Բաքվի թիվ մեկ թիրախը դուք եք, և եթե նփ-ին հաջողվի բավարարել Ալիևի այդ պահանջը, ապա դա տառացիորեն կլինի ոչ միայն ձեր, այլև հայկական պետության դժբախտ ավարտը:
Էնպես որ, դեմքով շրջվեք դեպի հայ ժողովուրդը, դադարեք թաքնվել նրանից և կտեսնեք, թե ինչպես են փոխվում հանրային տրամադրությունները:
Էլիզա Առաքելյան