Չկա ավելի դաժան պատիժ, քան երբ մարդ տասնամյակներ շարունակ նայելով «իր զավակներին», տեսնում է ակներև, զռռացող նմանությունը նրանց և իր «տիեզերական անբարոյական» կնԳա երբեմնի «դոմփողների» միջև...
Նման պատիժ կրող մարդու մթագնված ուղեղում հնարավոր է երևակայական ցանկացած բռնկում «դոմփեցողության» թեմայով:
Մանավանդ, երբ իր «տիեզերական անբարոյական» կնԳա «դոմփեցողական» հակումները ոչ միայն ժամանակի հետ չեն նվազել, այլև մեծ ծավալով շարունակվում են ընդլայնվել:
Հիմա էդ մարդը իր «դոմփեցողական երևակայական բռնկումների» համար ի՞նչ պատժի ենթարկվի, էնա անամենադաժան պատժով պատժված է՝ անժամկետ և անբեկանելի;
Արգամ ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Հ.Գ.
Գրառումն արված չէ որևէ մեկին թիրախավորելու նպատակով՝ այն խոհափիլիսոփայական բնույթի է: