Տարանցիկ ցանկացած հաղորդակցություն ինքնին ողբերգություն չէ, մեծ ողբերգություն է, երբ վերջինս փորձ է արվում կյանքի կոչել ինքնիշխանությունն անտեսող իրավական ռեժիմով իբրև միջանցք՝ դրանից բխող անդառնալի կորստաբեր հետևանքներով հանդերձ. դրանով բացվում է սողացող հայաթափման դարպասը...

Եթե այդպես է, ապա ստորագրված Հռչակագրում կամ նախաստորագրված չգիտեմինչում, պետք է կետեր լինեին Երևան-Նախիջևան-Մեղրի, Գյումրի-Կարս երկաթուղային գծերի կամ, ենթադրենք` Իջևան-Ղազախ-Ռուսթավի ավտոմոբիլային ճանապարհների բացման և «անխոչընդոտ» շահագործման մասին...

Թեև վարչապետի հազարապատիկ հավաստիացումներին և անհողդողդ վստահությանը` պարզվում է՝ այնուամենայնիվ, Զանգեզուրի միջանցք լինելու է. այն այլևս Հայաստան չէ, այլ ընդամենը Թրամփի արտապատվիրակված ճանապարհ...

Էդ որ խելոք դեմքերով հայտարարում են, թե կլինի սա կամ նա, Հայաստանը կստորագրի այս թուղթը, կտա այս տարածքը, մի քանի օրից կլինի այս բանը, այն բանը, և այդպես աղետների շարան։ Ուզում եմ հասկանալ՝ ինչ-որ աղբյուրից տեղեկություններ ունե՞ն, թե՞ ուղղակի կանխատեսում են...

Ողջ մարդկության առաջ մի մեծ վտանգ է կանգնած։ Որոշ մութ և չարամիտ կենտրոններ կան, որոնք ցանկանում են, որ ամբողջ աշխարհը դառնա ընդարձակ մի Հոլիվուդ՝ իր ցոփ ու թուլամորթ արժեքներով. արժեքներ, որ մերը չեն...

Ամբողջ լրահոսը «միջանցքի» մասին է: Այնպիսի տպավորություն է, որ Հայաստանում ընթանում է «միջանցքի» թեմայով շարադրությունների մրցույթ: Ընդ որում, կարծես առաջադրանքի մեջ ներառված է սարսափ տարածելու պայմանը: Բոլորս գիտենք, որ «միջանցք» տալը Սյունիքն օտարելու նախահիմքն է: Վստահ եմ` դա գիտեն նաև դրա մասին անընդհատ տարբեր բառերով գրողները: Մանավանդ, որ վերջիններս հասարակական և քաղաքական գործիչներ են...

ՀԱՅԻՆ անհնար է վերածել անասունի, ինչի հերթական փորձն արվում է վերջին 7 տարիներին՝ Վավաեվիչի և Վաչիկովնայի ձեռամբ: Հնարավոր լիներ, վերջին 1,5 հազարամյակի բյուրավոր փորձերից մեկնումեկը հաջողությամբ կպսակվեր և ՀԱՅԸ չէր գա հասնի 21-րդ դար...

Հայերիս ամենամեծ խնդիրն այն է, որ մենք ամեն ինչ տեսնում ենք միայն այսօրվա ակնոցներով։ Դե պատմականորեն այդպես է մեր էթնոհոգեբանությունը ձևավորվել, որովհետև վերջին 2000 տարիների ընթացքում մենք կայսրություն չենք կարողացել ձևավորել, իսկ մեր պարտականությունները կրել են լոկալ բնույթ, և գլոբալ պայքարի մեջ չեն մտել գլոբալ գերիշխանության համար, ինչը զրկել է մեզ ռազմավարական և երկարաժամկետ մտածողությունից...

1994 թվականի մայիսյան հաղթական զինադադարից 3 ամիս անց, օգոստոսի 7-ից 14-ը պետական-պաշտոնական այցով ԱՄՆ է մեկնում Հայաստանի նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Պատվիրակության կազմում էին առաջին տիկին Լյուդմիլա Տեր-Պետրոսյանը, պետնախարար Վազգեն Սարգսյանը, արտգործնախարար Վահան Փափազյանը, ԿԲ նախագահ Բագրատ Ասատրյանը, նախագահի մամուլի քարտուղար Լևոն Զուրաբյանը, էկոնոմիկայի և ֆինանսների նախարարները։ Այցի կազմակերպման գործում լուրջ ներդրում էր ունեցել ԱՄՆ-ում Հայաստանի առաջին դեսպան Ռուբեն Շուգարյանը...

Սոսե Մայրիկն ու Դրոն Կահիրեում, 1947 թվական։ Հայ ազատագրական պայքարում իր ընտանիքի բոլոր տղամարդկանց՝ ամուսնուն ու 2 որդիներին կորցրած Սոսե Մայրիկն ու միշտ և ամենուր հայի ու անկախ Հայաստանի համար կռիվ տված Դրոն՝ պանդխտության մեջ...