Որքա՜ն տհաճ, գրեթե անտանելի է զգացողությունը` «նա ինձ ատում է»։ Սեփական անզորության ինչպիսի՜ զգացում է համակում հոգիդ:

Ժամանակին տարօրինակ մի մարդ կար. նա կորցրել էր «գլխավորը»։ Նա շատ հարուստ էր և ուներ այնքան, որքան կկամենար ունենալ յուրաքանչյուր մարդ։ Համենայն դեպս, այդքան հարստության մեջ նա ինչ-որ բան, այնուամենայնիվ, չուներ։

Դուք չե՞ք ճանաչել նախապապիս։ Ափսո՜ս։ Նա բարի ու գրավիչ մարդ էր։ Արդեն 76 տարեկան էր, երբ Տերը կանչեց նրան։

Դու ուզում էիր իմանալ, թե ես ինչ եմ մտածում մահվան ու անմահության մասին։ Ես պատրաստ եմ շարադրելու քեզ իմ ըմբռնումը։ Ես սա չեմ հորինել, այլ ձեռք եմ բերել տառապանքով ու կրել իմ մեջ երկար տարիների ընթացքում։

Օբյեկտիվ հոգեբանությունը ավելի ստույգ կոչվում է բնազդաբանություն: Այն նյարդային հոգեկան գործունեությունը դիտարկում է զուտ օբյեկտիվ տեսանկյունից` որպես բնազդային երևույթ, որն առաջանում է արտաքին ազդակներից:

Առ Աստված տանող եւ Աստծուց հեռացնող ճանապարհը մեկն է: Պարզապես մոտենալիս դեմքով ենք դեպի Աստված, հեռանալիս մեջքով:

Ե­ղեռ­նը արևմտա­հայ քրիս­տո­նյա­յի ա­ղոթ­քի լռու­թյան կամ սխալ բո­վան­դա­կու­թյան ար­ձա­գանքն էր. կյան­քը հնա­րա­վոր է հո­գու և մարմ­նի հա­մա­տեղ կեն­սու­նա­կու­թյամբ, մա­հը վրա է հաս­նում ոչ միայն մարմ­նի՝ կյան­քի հետ ան­հա­մա­տե­ղե­լի վի­ճա­կից, այլև գլ­խա­վո­րա­պես ոչ կեն­սու­նակ հո­գու պա­րա­գա­յում, երբ մի ողջ ազգ իր իսկ հա­մար անն­կա­տե­լի կեր­պով կորց­նում է այդ կեն­սու­նա­կու­թյու­նը, հետևան­քը լի­նում է ան­դառ­նա­լիո­րեն ող­բեր­գա­կան:

Մարդ­կու­թյու­նը իր ձմեռն է ապ­րում, ո­մանք գար­նան, ո­մանք՝ սառ­ցի դա­րաշր­ջա­նի ակն­կա­լի­քով: Մարդ­կու­թյան պատ­մու­թյան չորս շր­ջա­փու­լե­րը, տար­վա չորս ե­ղա­նակ­նե­րի և մար­դու կյան­քի չորս փու­լե­րը՝ ման­կու­թյան, պա­տա­նե­կու­թյան, ե­րի­տա­սար­դու­թյան և ծե­րու­թյան նման, հա­ջոր­դե­ցին ի­րար:

Աղոթքը միաժամանակ Աստծո որոնումն է և հանդիպումն է Նրա հետ, որը վերաճում է հաղորդակցության: Այսինքն, աղոթքը և՛ գործունեություն է, և՛ վիճակ, նաև որոշակի փոխհարաբերություն է Աստծո հետ ու վերաբերմունք` արարածների նկատմամբ:

Շատ մարդիկ այն համոզումն ունեն, թե իրենք կարող են Աստծուն ինչպես հարկն է ծառայել և պաշտել, եթե ըստ պատշաճի չհարգեն ու չընդունեն Նրա սպասավորներին՝ քահանաներին, ում Տերը ինքը կարգեց՝ որպես աստվածային շնորհների տնտեսներ և մատակարարներ: