Հաճախ ականատես ենք լինում, թե ինչպես որոշ վայ-հայրենասեր մարդիկ, չինական հայտնի հեքիաթի հերոսի նման վեր են ածվում անկուշտ վիշապների: Ոմանք այդպես էլ ի վիճակի չեն տարբերել սերը բռնաբարությունից ու կրքից և շփոթում են հայրենասիրությունը հայրենալլկության հետ: Չէ որ ճշմարիտ Սերը՝ դա նախ և առաջ որևէ անձնականի, սեփականի զոհաբերություն է հասկացվում։

Արդա՛ր Դատավոր, երբ գաս Հոր փառքով՝ դատելու կենդանիներին և մեռյալներին...

Սուրբ Գրքում չկա մի տեղ, որում գրված լինի, թե երբևէ ԱՍՏՎԱԾ գովում է ինչ-որ ժողովրդի, որովհետև չկա մի ժամանակաշրջան, որ որևէ ազգ կամ ժողովուրդ լիովին արդար ու անմեղ լինի ԱՍՏԾՈՒ առաջ։ Այսօր գրեթե ամեն մի հայ մարդ՝ գիտակ թե ոչ, գոնե ինքն իր մեջ հարց է տալիս, թե որոնք են այն պատճառները, որ մեզ հասցրին այս խառնիճաղանջ վիճակին։

2015 թ. Հայոց Մեծ Եղեռնի նահատակներին սրբադասելու կարգը Հայոց Առաքելական ՈՒղղափառ Սուրբ Եկեղեցում իրականացնելուց հետո հույս առաջացավ, որ դա կշարունակվի և մեր շատ ու շատ նահատակ ու նվիրյալ նախնիների հիշատակը շուտով երախտապարտ ժառանգների կողմից ըստ արժանվույն կգնահատվի և սբ. Մովսես Տաթևացուց հետո մինչև մեր օրերը ունեցած բազում երախտավոր նախնիների արած գործերն ու ապրած կյանքերը հայտնի կդառնան իրենց մերօրյա ժառանգներին:

Անմահությա՛ն աղբյուր, բխեցրո՛ւ իմ սրտից ապաշխարության արտասուքներ․․․

Մոլորյալներին դարձի՛ բերող, ե՛տ դարձրու ինձ իմ չար սովորություններից բարի սովորության և բևեռի՛ր իմ հոգում մահվան սոսկալի օրը․․․

Գաղտնիքնե՛ր քննող, մեղա՜ Քեզ կամա և ակամա

Քրիստոս՝ Աստուծոյ Որդի, ողորմի՛ր Քո արարածներին և ինձ՝ բազմամեղիս Ամեն ինչ տեսնող Աստված, մեղանչեցի Քո առջև խորհրդով, խոսքով և գործով, ջընջի՛ր իմ հանցանքների ձեռագիրը և գրի՛ր անունս Կեանքի Գրքում:

Գոհանամք զՔէն, Տէր Աստուա՛ծ մեր, որ երեւելի լուսով Քով զուարճացուցեր զամենայն արարածս Քո, իսկ իմանալի լուսով պատուիրանաց Քոց զամենեսեան լուսաւորեցեր զհաւատացեալս ի Քեզ:

Իմաստութի՛ւն Հօր Յիսուս, տո՛ւր ինձ զիմաստութիւն զբարիս խորհել եւ խօսել եւ գործել առաջի Քո յամենայն ժամ, ի չար խորհրդոց, ի բանից եւ ի գործոց փրկեա՛ զիս. եւ ողորմեա՛ Քո արարածոց եւ ինձ՝ բազմամեղիս: