Նի­կոլ Փա­շի­նյանն Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում ի­րեն սա­տա­րող մե­ծա­մաս­նու­թյան հետ, ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ ի­րեն վե­րա­պահ­ված պար­տա­կա­նու­թյուն­նե­րը պատ­շաճ չկա­տա­րե­լով, իր ոչ հա­յա­մետ պե­տա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյամբ, ա­նար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վար­մամբ, բնակ­չու­թյան պա­ռակտ­մամբ և մի­ջազ­գա­յին ներգ­րավ­վա­ծու­թյունն ա­պա­հո­վող ոչ լիար­ժեք ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյամբ, եր­կի­րը ներ­քա­շեց ազ­գա­կոր­ծան պա­տե­րազ­մի մեջ և նույ­նիսկ մր­ցու­նակ բա­նա­կով տա­րավ պար­տու­թյան։

Ա­սել եմ ա­ռա­ջին օ­րից, պատ­րաստ եմ կրկ­նե­լու ա­մեն օր. ան­ձամբ ինձ հա­մար սա ար­ժա­նա­պատ­վու­թյան հարց է։ Մեզ բո­լո­րիս ա­ռա­ջին հեր­թին զր­կել են ար­ժա­նա­պատ­վու­թյու­նից և բա­րո­յա­պես հա­վա­սա­րաց­րել հո­ղին։ Մեր սր­բու­թյուն­ներն են հան­ձն­վել թշ­նա­մուն՝ դա­վա­ճա­նու­թյամբ, ամ­բար­տա­վա­նու­թյամբ, ան­կա­րո­ղու­թյամբ։

ՈՒ՞մ շուր­ջը հա­մախ­մբ­վենք, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՞։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը տո­նա­ծա՞ռ է, որ իր շուր­ջը հա­մա­խմբ­վենք։ Թող ա­սեն մի բան, ո­րով ա­ռա­ջըն­թաց քայլ ենք կա­տա­րել, գնանք հա­մա­խմբ­վենք։

Զան­գում է նա­խա­րա­րը, թե՝ շտապ ներ­կա­յա­ցի նա­խա­րա­րու­թյուն, վար­չա­պետն է ու­զում, գնում եմ այն­տեղ, խոր­հր­դակ­ցու­թյուն է գնում այն­տեղ, չեն թույ­լատ­րում ներս մտ­նել, ես էլ գի­տեմ, թե ինչ-որ հարց են ու­զում ճշ­տեն, դրա հա­մար են կան­չել։

Դու` ծա­խու հո­գի, քծ­նու­թյան մե­րան, Գո­ռոզ ան­հար­կի ու մե­ծա­բե­րան։ Դու` բութ ու տգետ, խո­րա­մանկ սա­կայն, Դու` կոր­ծա­նիչ ձեռք ու լեզ­վի կա­պանք։

Նի­կո­լի՜կ, դու ինձ­նից հարց­րել ե՞ս, որ ստո­րագ­րել ես Քար­վա­ճա­ռը տաս քո բա­րե­կամ­նե­րին.. մեր պա­պե­րի կա­ռու­ցած Դա­դի­վան­քը քո մի ստո­րագ­րու­թյու­նով հանձ­նես թուր­քե­րին, Դրախ­տա­վայր Ար­ցախ աշ­խար­հը հանձ­նես թուր­քե­րին.. Դու ո՞վ ես.. Աստ­ված քեզ դա­տա­վոր:

Ներ­կա պա­հին տե­ղի է ու­նե­նում Մեր­ձա­վոր Արևել­քից ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բա­վո­րում­նե­րի գրո­հա­յին­նե­րի տե­ղա­փո­խում Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թյան գո­տի: Ի դեպ, խոս­քը ծայ­րա­հե­ղա­կա­նո­րեն տրա­մադր­ված վարձ­կան­նե­րի մա­սին է, ո­րոնք ջի­հա­դա­կա­նու­թյան գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյուն են դա­վա­նում:

Գուր­գեն Ե­ղիա­զա­րյա­նի մահ­վան լու­րին վե­րա­բե­րող ո­րոշ կեղ­տոտ ար­ձա­գանք­նե­րից հե­տո խիստ կաս­կա­ծում եմ, որ մենք ա­ռա­ջինն ենք պե­տա­կա­նո­րեն ըն­դու­նել քրիս­տո­նեու­թյու­նը։ Հայ­րե­նակ­ցի մահ­վան լու­րով ու­րա­խա­ցող­նե­րը ո՛չ հայ են, ո՛չ քրիս­տո­նյա, ո՛չ մարդ։ Լավն այն է, որ այդ եր­կո­տա­նի կեն­դա­նի­նե­րը ագ­րե­սիվ փոք­րա­մաս­նու­թյուն են կազ­մում, բայց վատն այն է, որ դրանք են այ­սօր մթ­նո­լորտ ձևա­վո­րում ու եր­կիր ղե­կա­վա­րում։

Ինչ­պե՞ս կա­րող է տե­ռո­րիստ ստա­հա­կը կռ­վել հայ զին­վո­րի դեմ, ո­րի պա­պերն են գե­նե­րալ­ներ Լո­ռիս-Մե­լի­քո­վը, Մա­դա­թո­վը, մար­շալ­ներ Բաղ­րա­մյա­նը, Խամ­փե­րյան­ցը, Բա­բա­ջա­նյա­նը, ծո­վա­կալ Ի­սա­կո­վը։

Էր­դո­ղա­նի խա­ղը մեծ ա­րյու­նա­հե­ղու­թյամբ է ա­վարտ­վե­լու։ Ա­յո՛, նա կպաշտ­պա­նի Ադր­բե­ջա­նի շա­հե­րը և կկռ­վի մինչև վեր­ջին ադր­բե­ջան­ցին։ Հե­տո Ադր­բե­ջա­նը այլևս գո­յու­թյուն չի ու­նե­նա։ Իսկ Ա­լիևի հետ ի՞նչ կլի­նի։ Ա­սեմ։