Մոխրագույնի վրա ելնում է սեւը՝
անվերջանալի, խիտ օրակարգով,-
ամենն է էնտեղ՝ Ա-ից մինչեւ Ֆ,
եղյալով թե բյուր կատարվելիքով,
բայց քո ապրածը երեւի մուժ է,
որ թեթեւակի հիշատակված չէ
նույնիսկ նրա թյուր հավելվածներում.-
տողատակում ես կամ արտատողյա,
լուսանցքային ես կամ՝ Օ անհնչուն,
գուցե չգրվող հուշ ես անկատար
կամ հույլ ստվերի պատառիկ, որ քեզ
անգամ սեւ կետը կարող է մերժել
Արեւ-Արքայի ընդունարանում…
Մոխրագույն երկինք: Երկիր սեւակնած:
Անաչ ժամանակ: Գորշավուն ոգի,-
Էնքան անսեռ են հրեշները, որ
խինդ քաղաքները տրվում են նրանց
հեշտ ու խառնաշունչ ցանկություններին:
Իսկ ես եկվորն են խայտուն աշխարհից՝
լի ծիրանավառ ասք ու լռությամբ,
Էնտեղ օրերը ծագում են սրտից
ու… մենահարվում ծիածանի տակ:-
Հոգին չի՛ փոխվի, սակայն, ոչ մի պահ -
սեւ ու մոխրագույն ջրերից դարձյալ
ձկներ կհանեմ խոսուն ու ոսկյա:
09.02.2025
Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ