Շատ բաներ մեր կյանքում գալիս են խորհրդային շրջանում մեզ մոտ ձևավորված մտածելակերպից և աշխարհընկալումից: Մասնավորապես, խորհրդային գաղափարախոսության հիմքերի հիմքը, այն է՝ դասակարգային պայքարի տեսությունը, անջնջելի հետք է թողել հետխորհրդային ժողովուրդների, այդ թվում նաև՝ մեր, մտածողության վրա:

Խեղդվելու պայմաններում փրկվելու հույսով ձեռքը դարմանին գցելը բնական և բացատրելի է, քանի որ մարդը հույսը վերջինն է կորցնում:

Ապագայի հետ կապված գլոբալ բնույթի կանխատեսումների համար կենտրոնական գաղափարը, որի հիման վրա կարող են իրականացվել նման կանխատեսումները, մարդկության քաղաքակրթական ապագայի շարունակականությունն ու հարատևումն է։

Մերձավորարևելյան իրադարձությունների, Իսրայել-Իրան կոշտ առճակատման և ուկրաինական պատերազմի թատերաբեմում ռազմական գործողությունների ընթացքից հետո թոփ 4-րդ իրադարձությունը, որի վրա բևեռված է մեծ հետաքրքրություն՝ Վրաստանի հոկտեմբերի 26-ի ընտրությունների արդյունքներն են...

ԲՐԻՔՍ-ի Կազանյան գագաթնաժողովն առանց չափազանցնելու կարելի է համարել Վլադիմիր Պուտինի վերջին տասը տարվա ընթացքում աշխարհաքաղաքական հիմնական հաջողություններից մեկը...

Մինչ երևանյան դպրոցներից մեկում՝ ուսուցիչ-ԱԱԾ մասկի-շոու է, դատարաններից մեկում՝ Փաշինյանի ընտրություններից առաջ էլեկտորատի համար կազմակերպված Քոչարյանի դատավարության համոզիչ տեսարանով շոուն է ընթանում, քննչական կոմիտեի 10-ամյակին Ռակասովսկի ու Ժուկով դարձած ֆենոմեն Քյարամյանի ոգեղենիկ ելույթն է հնչում, Փաշինյանը կրկին զրոյական կետից է խոսում, «Հայաստանում գործ սարքելու ինստիտուտը վերացված է» հավաստիացումներ են տրվում ու մեդալներ են բաժանվում՝ Հայաստանի սահմանների մոտ ադրբեջանական անօդաչու թռչող սարքերի թռիչքների ակտիվացում է նկատվում:

Կոնֆուցիուսի միտքը՝ «եթե դու սենյակի ամենախելացի մարդն ես, ուրեմն սխալ սենյակում ես», կարելի է դիտարկել ինչպես իմաստասիրական, այնպես էլ քաղաքագիտական ոսպնյակի ներքո՝ բացահայտելով մարդկային վարքի, հանրության և առաջնորդության խորը կողմերը...

Աշխարհի պատմությունը ավելի ու ավելի մեծացող մասշտաբներով հնի կրկնությունն է՝ մրցակցության և անվտանգության իմաստներով։

Դեմոկրատիա ասվածը, իր դեմոկրատական ընտրություններով, մի մոտեցում է մարդկանց կյանքի կազմակերպման գործին, որը, անկախ իր բուն իմաստից ու ստեղծման շարժառիթներից, իր դասական տեսքով շատ կարևոր դեր է ունեցել արևմտյան քաղաքակրթության հզորանալու ու դոմինանտ դիրք գրավելու պրոցեսում։

Երկրների ինքնիշխանություն/սուվերենիտետը կազմվում է բազմաթիվ բաղադրիչներից, որոնք բոլորն էլ ունեն մի ընդհանուր հիմք՝ ֆինանսատնտեսական սուվերենիտետը, որի երկու բաղադրիչները, ֆինանսականն ու տնտեսականը, որոշակի սահմաններում համափոխարինելի են, քանի որ հենց այդ երկուսն են բյուջեի աղբյուրը։