Մենք, որ ամեն օր գրում ենք ժամանակը

ՀՀ նախագահ ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍՅԱՆՆ այսօր դառնում է 63 տարեկան: Համարենք՝ հասարակածը հատած: ՈՒ թեև մարդը որոշում է, Աստված՝ իրագործում, բայց լինում են դեպքեր, երբ մեկը որոշում է, մյուսները՝ կատարում, որովհետև այդ մեկին է տրված պետությունը ղեկավարելը: Խառատից՝ նախագահ, սա ճանապարհ է, որ հնարավոր դարձավ, երբ 1988-ին ոտքի կանգնեց Արցախը, թեև այն ժամանակ ոչ ոք չգիտեր` ինչ է լինելու ու ինչպես: Առավել ևս՝ ինչո՞ւ:

1989-1993-ին ԼՂՀ ինքնապաշտպանության ուժերի կոմիտեի ղեկավարը, որ 1990-ին ընտրվել էր Հայաստանի Գերագույն խորհրդի պատգամավոր, 1993-ին դարձավ ՀՀ պաշտպանության նախարար ու կյանքը կապեց Հայաստանի հետ: Մարդու կենսագրությունը, սակայն, պետական պաշտոնների թվարկում է այն դեպքում, երբ պաշտոնից դուրս կենսագրությունը վերջանում է: Իսկ Սերժ Սարգսյանը դարձել է Արցախի Հանրապետության ու Հայաստանի երրորդ Հանրապետության պատմության մաս: Սուբյեկտիվ ու օբյեկտիվ: Պատերազմի, խաղաղության, դավաճանությունների ու հավատարմության, ահաբեկչության ու շոկի, հաղթահարման ու կայացման, անկանխատեսելիության ու անխուսափելիության, անփոխարինելիության ու անկրկնելիության, ձեռքբերումների ու կորուստների մաս:

Ընդունված է կարծել, որ իրադարձությունների ու իրավիճակների, պետական-քաղաքական-կուսակցական գործիչների ու նրանց գործունեության գնահատականը պիտի տան պատմությունն ու ժամանակը: Փաստացի դա գնահատական չէ, այլ արժևորում կամ պատմության իմաստավորում՝ այդ ժամանակի տեսակետից, այդ ժամանակի քաղաքական գերակայություններից ելնելով: ՈՒստի բոլոր դեպքերում իրական ու ճշմարիտ գնահատականը պատկանում է ժամանակակիցներին, որ ոչ միայն ականատեսներ ու վկաներ են, այլև մասնակիցներ: Ապագայի պատմաբանները մեկնաբանելու և գնահատելու են ժամանակագիրների վկայությունները միայն: Մենք հիմա չենք էլ գիտակցում, որ ամեն օր գրում ենք ժամանակը: Անկողմնակալ ու կողմնակալ՝ մարդը չի կարող հրաժարվել իր էությունից, երբ նույնիսկ պատասխանում է ինչ, երբ ու որտեղ հարցերին ընդամենը: Իսկ երբ դու միշտ առաջիններից մեկն ես կամ ամենաառաջինը, դու թիրախ ես: ՈՒ ամեն ինչի մեջ մեղադրում են քեզ, ամեն ինչի համար շնորհակալ են քեզ: Դու այլևս միջին վիճակագրական հայ չես, դու որոշում ես միջին վիճակագրական հայերի ընթացքը: Նրա նախագահության օրոք մենք աննկատ փոխվեցինք ինքներս ու փոխեցինք պետությունը՝ Սահմանադրությունը, պետական կառավարման մոդելը, և ինչպես ամենապահպանողական պահպանողականներ՝ ընտրեցինք եվրասիական տարածքը ու դեպի Եվրոպա ձգտումը, չլուծեցինք Արցախի հարցը ու պահում ենք ստատուս քվոն: Քառորդ դարն ամփոփելը և հաջորդ քառորդ դարի դուռը բացելը տրված էր նրան: Նրան էր տրված պատասխանել խաղաղության ու պատերազմի ընտրությանը, որ չի ավարտվել: Նրան է տրված որոշում ընդունելու իրավունքը և պատասխանատվությունը: Իսկ մնացածը առօրյա, երբեմն տաղտկալի ու հոգնեցուցիչ աշխատանք է՝ նախագահի աշխատանքը երկրում, ուր ամեն ինչ ինքն է որոշում:

Ծննդյան օրը տոն է և ամեն ինչից առաջ ու ամեն ինչից հետո շնորհավորելու ու բարեմաղթանքների հնարավորություն: Շնորհավորում ենք և մաղթում իրականացում երազանքների ու ծրագրերի:

Հեղինակի նյութեր

• Սերգեյ Փարաջանով. «Ես աշխարհից վրեժխնդիր կլինեմ սիրով»
• «В течение нескольких десятилетий сменявшие друг друга власти Республики Армения не воспринимали российские армянские организации всерьез»
• Հակիրճ
• Ծանոթ սցենար, որ այսօր խաղարկվում է Արցախում
• Հայաստանակործան-հայակործան յոթ կետերը կռել-կոփել են ամերիկյան ԱԽՔ-ի` Սալիվանի «դարբնոցում»
• Արցախում՝ անժամկետ հանրահավաքներ, Հայաստանում՝ ամառային անդորր
• «Խավիարաբույր» հայտարարություններ
• Իսկ պաշտոնական Երևանը թիթեռ է նկարում
• «Ղա­րա­բաղս տաք վեչ»
• Եվ թող շա­տա­նան այս Լույ­սե­րը
• «Բո­լո­րի ո­գին շատ բարձր է. հաղ­թե­լու ենք»
• Բա­րի տա­րե­դարձ, Կար­մեն ջան
• «Այն, ինչ այ­սօր կա­տար­վում է մեր երկ­րում, ճիշտ չէ»
• Լույսի կածան
• Մեր դեմ տրանս­գեն­դե­րի հայ­ցով դա­տա­րա­նի վճ­ռի փո­խա­րեն վա­րույ­թը վերսկ­սե­լու ո­րո­շում
• Ի խո­րոց սր­տի
• Ի գիտություն «Իրատեսի» ընթերցողների
• Դատի է տվել թերթին` իրեն ճիշտ բնորոշելու համար
• Շնորհավորում ենք, քառակի պապիկ
• Գնաս խաղաղությամբ

Մեկնաբանություններ