1915-23 թթ. Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցն արդեն հետևում է, և ամենատարբեր երկրներ ու անձինք աստիճանաբար իմաստավորում են թե՛ բուն այդ տարելիցը, թե՛ ի հիշատակ Ցեղասպանության զոհերի Հայաստանում և ամբողջ աշխարհում տեղի ունեցած միջոցառումները, թե՛ այս ամենի հետևանքները։
Արդեն բավական երկար ժամանակ է, ինչ որոշ փորձագետներ ամեն տարի «մարգարեաբար» կանխատեսում են Չինաստանի տնտեսության աճի կտրուկ արգելակում և նույնիսկ անկում, կամ, որ, առնվազն, երկրին սպառնում է աճի տեմպերի անկասելի նվազում։
1992-ը սովորական տարի էր՝ տարիների ընթացքի մեջ: Երբ մայիսի 9-ին ազատագրվեց Շուշին և 1200, թիկունքներին սպիտակ խաչեր կրող, զինվորներ Շուշիի Ղազանչեցոց եկեղեցու ավերված գմբեթին ծածանեցին հայոց եռագույնը, տարին դարձավ հաղթական:
Հունիսի 7-ին Թուրքիայում Ազգային մեծ ժողովի ընտրություններ են: Բացի օրենսդիր իշխանության ձևավորումից՝ Անկարան նաև իր քաղաքականության որոշակիացման անհրաժեշտություն ունի:
Երկու շաբաթ չենք նավարկել մեր կապույտ կոհակ, բայց հաճախ ճահճացող լճերում։ Փառահեղ էին անցնող 14 օրերը, մոլորակի ուշադրության կենտրոնում Հայոց հարցն էր և Հուշաբլուրը։
Օսմանյան կայսրության տարածքում հայերի հանդեպ գործված ցեղասպանության պատմության վերաբերյալ «Իրատեսի» հարցերին պատասխանում է տարածաշրջանային հարցերով փորձագետ–վերլուծաբան ՍԱՐԳԻՍ ՀԱՑՊԱՆՅԱՆԸ:
2015 թ. մայիսի 9-ին մենք մոլորակի բոլոր նորմալ երկրների նման կնշենք գերմանական ֆաշիզմի դեմ նախկին ԽՍՀՄ ժողովուրդների տարած Մեծ հաղթանակի հերթական, 70-րդ տարեդարձը։
Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի միջոցառումների գեներացիայից ուշքի եկող քաղաքական դաշտը ոչ մի կերպ չի կողմնորոշվում` դեռ ինչքան է իր քունը տանելու, սովա՞ծ է, թե՞ ժամն է արդեն պայքարի:
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...