Ինքնախոստովանություն, որ բացահայտում է պետական քաղաքականության վտանգավոր ձախողումը

ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանի՝ DW-ին տված վերջին հարցազրույցը, որտեղ նա նշում է, որ Ադրբեջանը փորձել է Սյունիքի տարածքով ստեղծել արտատարածքային միջանցք և նույնիսկ պահանջել ռուսական զորքերի տեղակայումը երկաթուղու ողջ երկայնքով, իրականում շատ ավելի խորքային իմաստ ունի, քան սովորական դիվանագիտական հայտարարությունը։

Այն վկայում է պետական քաղաքականության համակարգային ձախողման մասին՝ թե՛ բանակցային, թե՛ ռազմավարական մակարդակներում։

Միրզոյանի խոսքերը ցույց են տալիս, որ հայկական դիվանագիտությունը հերթական անգամ գործել է ոչ թե որպես նախաձեռնող և օրակարգ ձևավորող կողմ, այլ որպես արձագանքող ու պաշտպանվող պետություն։

Եթե 2020-ի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությամբ հստակ ամրագրված էր, որ տրանսպորտային հաղորդակցությունների վերահսկողությունը պետք է իրականացնեն ռուս սահմանապահները, ապա հետագայում Բաքվի նոր պահանջները՝ երրորդ երկրի զինուժի տեղակայումից մինչև իրավական կարգավիճակի փոփոխություն, պարզապես ի հայտ չէին գա, եթե Հայաստանը բանակցային սեղանին ունենար ամուր և համակարգված ռազմավարություն։

Միրզոյանի հայտարարությունը փաստացի ընդունում է, որ Հայաստանը գիտակցաբար չի կատարել նոյեմբերի 9-ի հայտարարության 9-րդ կետը։

Այս հանգամանքը կարող է դիտարկվել որպես Արցախի պետականության կործանման կարևորագույն պատճառներից մեկը։

Դա լրացնում է նաև Փաշինյանի՝ Անկախության հռչակագրի 35-ամյակի առթիվ արված ուղերձը, որտեղ նա

բաց տեքստով ընդունեց, որ Արցախի կորուստը եղել է քաղաքական հաշվարկի հետևանք։

Միրզոյանի հայտարարությունը, սակայն, նաև ապագայի մասին է:

2025-ի օգոստոսի 8-ի՝ Վաշինգտոնի հռչակագրի ստորագրումից հետո ուժային հավասարակշռությունը տարածաշրջանում ավելի է խեղվել ի վնաս Հայաստանի։

Սա նշանակում է, որ Բաքուն TRIPP միջանցքի շուրջ հանդես է գալու առնվազն նույնքան կոշտ, եթե ոչ ավելի կոշտ պայմաններով, քան նախկինում։

Եթե Հայաստանը չկարողանա վերականգնել սուբյեկտային դիրքերը, ապա որևէ գործիքակազմ չի ունենա այդ ճնշմանը դիմակայելու համար։

Այս ամենը հանգեցնում է մեկ անխուսափելի եզրակացության․ Հայաստանը ոչ միայն չի օգտագործել իր հնարավորությունները, այլև հետևողականորեն նահանջել է ռազմավարական հարցերում։

Եթե այս քաղաքականությունը չփոխվի և Երևանը չդառնա լիարժեք խաղացող, ապա Արցախի ողբերգությունից հետո նույն ճակատագիրը կարող է սպասել նաև Սյունիքին։

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև
• Փաշինյանի «հոգևոր հավաքի» օրը նշանակված է
• «Դուրս շպրտելու» հրահանգով սկսված գործը քաղաքական հաշվեհարդար է
• Պուտին-Թրամփ հեռախոսազրույցի մասին
• Իշխանության հաջորդ թիրախը՝ Կաթողիկոսը
• Արամ Ա-ն քայլ է անում ճգնաժամի հաղթահարման ուղղությամբ․ ի՞նչ պատասխան կտա Փաշինյանը
• Խոսքի համար պատժելը իշխանության «նորման» է դառնում. փաստաբան է ձերբակալվել
• Սա այլևս Եկեղեցու մասին չէ․ սա պայքար է ազատության համար
• Թրամփի խոստովանությունը․ «խաղաղությունը» եղել է ԱՄՆ-Ադրբեջան գործարք՝ Հայաստանի հաշվին
• Մակրոնը կանգնել է ճակատագրական ընտրության առաջ
• Պետականության փլուզման վտանգավոր փուլը
• Անհաջողության անատոմիա․ ինչ է ցույց տալիս Հայաստանի հավաքականի պարտությունը
• Իրավապահ համակարգի փլուզումը վերածվել է ազգային անվտանգության սպառնալիքի
• Վաշինգտոնի նոր ազդակ Մոսկվային․ խաղ՝ բարձր ռիսկի գոտում
• Եվրոպայի փոփոխվող տրամադրությունները և դրանց արձագանքը Հայաստանում

Մեկնաբանություններ