Այս կիրակի վերջապես կկայանան ԱԺ ընտրությունները, և Հայաստանը կունենա սկզբունքորեն նախորդներից տարբեր գործառույթներով նոր խորհրդարան: Կտարբերվի՞ ընտրվելիք խորհրդարանը նախորդից կազմով՝ այս հարցն է քաղաքական ուժերին ու ընտրողներին բաժանում հակադիր խմբերի:

Քարոզչության վերջին շաբաթն ահագին «դիտարժան» է ստացվում թե՛ տնտեսական, թե՛ քաղաքական, թե՛ անվտանգության առումներով:

Ալեքսեյ Նավալնին հաճախակի հյուր է բանտերում և նրա հանրաճանաչությունը մեծանում է ամեն անգամ, երբ իշխանությունները ձերբակալում են նրան հերթական ցույցի ժամանակ և ուժով հրում ինչ-որ ավտոզակի մեջ, ինչպես երեկ Մոսկվայում՝ գրում է La Repubblica-ի նախկին գլխավոր խմբագիր Էցիո Մաուրոն:

Ֆրանսիայի ԱԳ նախարար Ժան Մարկ Էյրոն հետաքրքիր, բաց հակասական հայտարարություն է արել Լեռնային Ղարաբաղի կոնֆլիկտի վերաբերյալ:

Վերջին օրերին Իրանի նկատմամբ Ռուսաստանի քաղաքականության հնարավոր փոփոխության թեման սկսել են քննարկել ԶԼՄ-ները և մեկնաբանել տարբեր փորձագետներ ու վերլուծաբաններ:

Հավատանք-չհավատանք հարցումներին, հասկանանք-չհասկանանք, որ ոչ թե իրավիճակ են արտացոլում, այլ ուղղորդում են ու հիմքեր ստեղծում հետագա պատկերի, միևնույն է, հարցումները ունեն պահանջարկ և նույնիսկ ուղղորդման տեսակետից կարևոր են:

Մարտի 25-ին մենք նշելու ենք Հռոմի պայմանագրի 60-ամյակը՝ գրում է Le Figaro-ում Ջերեմի Գալոնը՝ Վաշինգտոնի Ատլանտյան խորհրդի ավագ գիտաշխատողը: Հիմա, ինչպես երբեք, Ֆրանսիայի ապագան կապված է եվրոպական նախագծի հետ:

Սամվել Բաբայանի ձերբակալության թեման, անկախ ոմանց ցանկությունից, էական ազդեցություն չունեցավ քարոզարշավի վրա: Իշխանության ներկայացուցիչներն ընդհանրապես հակված չեն քաղաքականացնել հարցը՝ այն դիտարկելով բացառապես իրավական հարթության մեջ:

Մարդու հիշողությունը ֆենոմենալ բազում հատկություններ ունի, հաստատ ոչ բոլորն են գիտնականները հասցրել ուսումնասիրել: Գիտնականները երբևէ կպատասխանե՞ն հարցին՝ ինչո՞ւ է հիշողությունը ընտրովի՝ գիտակցության ո՞ր հատվածն է պատասխանատու ընտրության համար, ենթագիտակցությունը ևս ընտրության հետ կա՞պ ունի, թե՞ ամեն ինչ հանգում է բնավորությանը՝ ուզում եմ՝ հիշում եմ, չեմ ուզում՝ չեմ հիշում:

Չենք կարող հատուկ չառանձնացնել Բեռլինի գրավման օպերացիան: Գերմանիայի վերջնական պարտությունը ակնհայտ էր և օրերի հարց: Եվ սկսվել էր մի անառողջ մրցակցություն 1-ին ուկրաինական ռազմաճակատի (հրամանատար` մարշալ Ի. Կոնև) և 1-ին բելոռուսական ռազմաճակատի (հրամանատար` մարշալ Գ. Ժուկով) զորամիավորումների միջև՝ մարդկային կորուստները հաշվի չառնելով Բեռլին առաջինը մտնողի դափնեպսակին տիրանալու համար: Եվ միայն Ստալինի բավականին կոշտ միջամտությամբ այդ հարցը լուծվեց հօգուտ Ժուկովի, բայց ոչ հօգուտ առողջ բանականության: