...1894-ին, էլի ամառ, Կոմիտասը մշեցի Տիգրանից նամակ ստացավ.
«Սուլթան Համիդ մեծ բանակ ուղարկած է Սասունի վրա... ջարդ է: Մեր դաշտին ժողովուրդ բողոք է գրած սուլթանին... պատասխանին կսպասինք:
Էն, որ էս մեր խալխը շատ վատ ա, ակնհայտ է նրանից, որ ինքնասպաններին սկսել են ըստ սեռական շեղված-չշեղվածության դասակարգել: Խոսքի, որ նառկաման կամ ալկաշ ա քցվում, էդ հե՞չ:
Վաղ թե ուշ «ազգակործան պատուհասը», ընտանյոք հանդերձ, «ծլկելու» է երկրից՝ արևմտյան «մի տաքուկ ու հարմարավետ անկյունում» քարշ տալու իր անպատիվ ու անարժեք կյանքի անիմաստ օրերը, հայոց պատժիչ բազկի ահն ու սարսափն էլ՝ ընդմիշտ սրտում:
Ամեն ինչ դարձել է իրականության շեղված տեսակն ու կերպը:
Աստծո ստեղծած տղամարդու և կնոջ փոխարեն ինչ-որ գենդերներ, այլասեՌվածներ ու ռոբոտացված մտածելակերպով սուբյեկտներ են։
Հայաստանի հողի վրա 11-րդ դարի առաջին կեսում իրար պիտի հանդիպեին, իրար հետ ընդհարվեին Բյուզանդիան և Արևմտյան Ասիայում առաջ եկած նոր հզոր ուժը՝ սելջուկները:
Նիկոլ Փաշինյանը կողմ է Արցախն Ադրբեջանին հանձնելուն, բայց նա նաև Հայաստանն է հանձնում թուրք–ադրբեջանական զույգին։ Այս երկրորդ մասն, իմ տպավորությամբ, ոչ բոլորն են ընկալում։
Շատերի մոտ գուցե տպավորություն ստեղծվի, թե խոսքը Տիրոջ ճշմարիտ ուղու մասին է, մինչդեռ հայրենիքին անմնացորդ ծառայելու ուղին պակաս կարևոր չէ։ Կարդացեք Նժդեհ։
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...