Ամեն առավոտ, աչքերս բացելով, ձեռքս տանում եմ հեռախոսիս ու լրահոսն եմ ստուգում: Երևի ենթագիտակցորեն ուզում եմ տեսնել, որ վերջին 5 տարին ընդամենը մղձավանջ էր, վատ երազ էր, որը չքացավ, երբ արթնացա:
Արցախի՝ արդեն տևական և առանց այլևայլության ամբողջական հայաթափման նպատակ հետապնդող, ըստ էության, ռազմական պաշարման ոճրագործությունը շարունակվում է քննարկվել բացառապես սոցիալ-քաղաքական շահերի հարթությամբ:
Հասկացե՛ք, հայեր, ախր այնքան հստակ է ամեն ինչ:
Խաղաղություն Ադրբեջանի հետ չի կարող լինել մեկ պարզ պատճառով՝ այդ պետությունն ուզում է Հայաստանի վերացումը, ոչ թե Արցախը, Սյունիքը, կամ մեկ այլ պատմական հայկական տարածք: Ամբողջ մեր երկիրն է ուզում ՝ մայրաքաղաք Երևանով:
Մինչ Երևանը արդեն երրորդ տարին անընդմեջ քննարկում է Գյումրիում «չոր նավահանգստի» կառուցման նախագիծը, Թբիլիսին իրականացնում է այն՝ առանց ամպագոռգոռ հայտարարությունների:
Օրերս Թբիլիսիում բացվեց «չոր նավահանգիստ»՝ լոգիստիկ տերմինալ, որը կարևոր տրանսպորտային հանգույց կդառնա տարածաշրջանի համար՝ ներառյալ Հայաստանը, Թուրքիան, Ադրբեջանը և Ղազախստանը...