Ների՛ր մեզ, աշխա՛րհ

Կարո՞ղ ես, ների՛ր, ներիր մեզ, աշխա՛րհ,

Այդ մենք քեզ դարձրինք այդպես ապիկար.

Անկեղծությունը անվերջ սանձելով,

Կեղծավոր դերեր միշտ ստանձնելով,

Կեղծ ու սուտ խոսքեր հանգիստ լսելով,

Ճշմարտությունը միշտ անտեսելով,

Խեղճին, տկարին հար հալածելով,

Իշխանավորին անզուսպ քծնելով,

Մեր սրբությունները անարգելով,

Բյուրավոր կուռքեր երկրպագելով,

Խարդախի խոսքին հաճախ անսալով,

Արդարությունը միշտ անտեսելով,

Շուրթերով Աստված, Աստված կանչելով,

Աստծո բնույթը չճանաչելով,

Մեր արմատներից միշտ հեռանալով,

Հայրական խրատը մոռանալով,

Ավանդույթները արհամարհելով,

Ընդունված բարքը քամահրելով,

Հաճախ սիրուց վեր կիրքը դասելով,

Տենչի դեմ պատիվը անտեսելով,

Պատրանքների մեջ հաճախ լողալով,

Փառքի սանդուղքով դեպ վեր սողալով,

Այլոց քրտիքից արդյունք քաղելով,

Հանուն նյութի՝ խիղճն անգամ թաղելով,

Մեր շահի համար հաճախ խաբելով,

ՈՒրիշի բաժին հացը լափելով,

Սրբության վրա անփույթ թքելով՝

Հարազատ տուն ու եզերք լքելով,

Մեր սխալների դեմ աչք փակելով՝

Այլոց սխալի համար դատելով,

Մեր ցանկության մեջ հաճախ գայթելով՝

Մեղքը քո վզին միշտ փաթաթելով։

Կարո՞ղ ես, ների՛ր, ներիր մեզ, աշխա՛րհ,

Մե՛նք, մե՛նք քեզ դարձրինք անգութ, ապիկար։

Լաուրա ԱՄԻՐԽԱՆՅԱՆ

21.01.2025

Մեկնաբանություններ