«Ես ուզում եմ, որ մարդը կանգ առնի, ինչպես ծառն է կանգնած, ու իր արմատների խորքից կարողանա տեսնել աշխարհը»

«Royal Classic House» ցուցասրահում (հասցեն՝ Փ. Բուզանդի 3) բացվել է գեղանկարիչ, անիմատոր ԳՈՀԱՐ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ անհատական ցուցահանդեսը` «Հայեցողը» խորագրով: Ներկայացված աշխատանքները հեղինակի մտածումների բազմապլան արտացոլանքն են՝ արտահայտված նյութի և բովանդակության այլազանությամբ: Թուղթ, յուղամատիտ, յուղաներկ, մոնոտիպ, խառը տեխնիկա գործածելով՝ Գոհար Սարգսյանը պատկերել է մարդկանց, նրանց հարաբերությունների և ծառերի աշխարհը:

-Որտե՞ղ է ավարտվում անիմատոր Գոհար Սարգսյանի աշխարհը, և որտեղի՞ց է սկսվում գեղանկարիչ Գոհար Սարգսյանը,- հարցրինք արվեստագետին:
-Նույնիսկ չեմ կարող ասել՝ անիմացիան ավարտվո՞ւմ է, թե՞ շարունակվում այս աշխատանքներում: Ինձ համար անիմացիան միջոց է՝ շարժում ստանալու և ստեղծելու մի աշխարհ, որը ես եմ տեսնում: Նույնն էլ գրաֆիկական աշխատանքների դեպքում է: Իմ բոլոր գործերում կա ընդհանուր մի բան՝ ես շատ եմ ոգևորվում մարդուց: Ե՛վ անիմացիայի մեջ, և՛ գրաֆիկայում պերսոնալիստական կերպարներ են, որոնք իրենց շարժումներով, իրենց խոսքով, իրենց գործողություններով գրավիչ են, ուժ են տալիս առաջ գնալու, ապրելու: Անիմացիայի և գրաֆիկայի տարբերությունն այն է, որ նյութն է փոխվել,- ասում է Գոհարը:

Ընդարձակ ցուցասրահում ի մի բերված գործերի մեջ շահեկանորեն զատվում է «Ծառեր» շարքը. սա իմ սուբյետիվ տեսակետն է, որի հետ, կարծում եմ, համաձայն է Գոհարի աշխատանքների պատկերագրքի տեքստի հեղինակ, արվեստաբան Վարդան Ջալոյանը: «Գոհարն ընտրել է ծառերը, քանզի նրանք օժտված են ներքին տարածությամբ և կենսունակությամբ: Մարդն զգում է իր հոգևոր հարազատությունը ծառերի հետ, որովհետև նրանց հետ կիսում է իր կեցության մենակությունը»,- ասում է արվեստաբանը:
«Իրատեսի» ճեպազրույցը Գոհար Սարգսյանի հետ անդրադառնում է նաև «Ծառեր» շարքին:
-«Ծառեր» շարքի աշխատանքները շրջանակների մեջ են, որոնք յուրօրինակ են, ոչ ստանդարտ: Բայց դրանց նայելիս այն զգացողությունն ես ունենում, թե ծառերը պարփակված չեն, շարունակվում են շրջանակից դուրս: Ծառը քեզ համար կարծես տարածական, չսահմանափակվող իրողություն է, այո՞,- հարցրինք նկարչին:

-Փոքրուց ինձ համար ծառը շատ կարևոր սիմվոլ է եղել: Ինչ ինձ հիշում եմ, ներքին երկխոսության մեջ եմ ծառի հետ: Այս տարի որոշեցի ծառեր նկարել: Երևի խիստ, երկարատև ձմռան զգացողությամբ էր դա թելադրված. ծաղկած ծառերը, կարծես, պակասում էին մեզ, և ես վերադարձա իմ մանկության զգացողություններին ու նկարեցի այդպիսի ծառեր՝ փորձելով վերականգնել երկխոսությունս նրանց հետ: Զգացողություն է, որ ծառերը կանգնած են, լուռ են: Այդ զգացողությունը փորձել եմ տալ թղթին՝ մոնոտիպ հաստոցային գրաֆիկայով: Ես ուզում եմ, որ մարդը կանգ առնի, ինչպես ծառն է կանգնած, ու իր բարձունքից, իր արմատների խորքից կարողանա տեսնել աշխարհը: Մենք ապրում ենք մի ժամանակաշրջանում, երբ մարդիկ անընդհատ վազքի մեջ են: Ինձ համար նրանց կանգ առնելը շատ կարևոր է,- պատասխանեց Գոհարը:

Նկարչուհու հայրը՝ ՀՀ վաստակավոր նկարիչ Արարատ Սարգսյանը, խոստովանում է, որ ինքը խորհրդատվությամբ օգնել է դստերը, քանի որ նա հենց իր կողքին է աշխատում, այդուհանդերձ, չի կարողացել որոշում կայացնել, թե «Ծառեր» շարքի 100 աշխատանքներից հատկապես որոնք պետք է ընդգրկվեն ցուցադրության մեջ: Այս հարցում նրանք ունեցել են մասնագետի միջամտության անհրաժեշտությունը և նրա ընտրությամբ ցուցադրել շարքի 10 աշխատանք:

Կարինե ՌԱՖԱՅԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Անհամբեր ու սիրով եմ սպասում իր հերթական գրին, ես էդ գրի մշտամնա ընթերցողն եմ
• Դերենիկ Դեմիրճյանի ժառանգության արժևորումը՝ ժամանակակից գիտական խոսքով
• Երախտագիտություն՝ կինոլեզվով
• Դերենիկ Դեմիրճյան-145
• «Այս մար­դիկ չեն սի­րում մեր ժո­ղովր­դին, պատ­րաստ չեն նրա հոգ­սը կրե­լու՝ ա­ռանց պարգևավ­ճա­րի»
• «Պե­տու­թ­յու­նը կորց­րել է իր դեմ­քը, և ե­թե մենք թույլ տանք, որ այս ճգնա­ժամն ա­վե­լի խո­րա­նա, ուղ­ղա­կի կկոր­ծան­վենք»
• «Կա այս­պի­սի մի կար­ծիք՝ հարկ է ստեղ­ծել Հա­յաս­տան ամ­րոց-պե­տու­թ­յուն»
• «Մի բան հս­տակ է՝ այս իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րը պետք է ան­հա­պաղ հե­ռա­նան»
• «Ե­թե մեր մշա­կույ­թը լի­ներ բարձր մա­կար­դա­կի վրա, մենք այ­սօր­վա ող­բեր­գու­թ­յու­նը չէինք ու­նե­նա»
• «Մեր թշ­նա­մու գոր­ծած ո­ճիր­նե­րից ու հան­ցա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րից ոչ մե­կը թույ­լատր­ված չէր ո­րևէ օ­րեն­քով»
• «Ի սկզ­բա­նե մտա­ծել են ար­նա­քամ ա­նել ժո­ղովր­դին, բե­րել-հասց­նել մի վի­ճա­կի, որ հե­տո ա­սեն՝ դե՜, չդի­մա­ցանք, ու ստո­րագ­րեն այս փաս­տա­թուղ­թը»
• «Վեր­ջին տեխ­նո­լո­գիա­նե­րով զին­ված հա­րուստ, ան­պարտ բա­նակ, սե­փա­կա­նին զու­գա­հեռ՝ պե­տա­կան հզոր ար­դ­յու­նա­բե­րութ­յուն պի­տի ստեղ­ծենք»
• «Ե­թե հի­մա ենք գնում փոխ­զիջ­ման, դրա տակ ի՞նչ է են­թադր­վում. ինք­նաոչն­չա­ցո­ւ՞մ, ինք­նաս­պա­նու­թ­յո­ւ՞ն»
• «Աստ­ված մեզ հետ է և մեր ար­դար գոր­ծին զո­րա­վիգ»
• «Պար­տադր­ված պա­տե­րազ­մը, ի­հար­կե, ծանր բան է, բայց մենք պատ­րաստ էինք դրան»
• «Հա­նուն ազ­գի, հա­նուն հայ­րե­նի­քի զոհ­ված­նե­րի հե­րո­սու­թ­յու­նը չա­փա­նիշ­նե­րի փո­փո­խու­թ­յան են­թա­կա չէ»
• «Ինչ­պես Հի­սու­սը, այդ­պես էլ Նա­րե­կա­ցին Աստ­ծուց նե­րո­ղու­թ­յուն է խնդ­րում բո­լո­րիս մեղ­քե­րի հա­մար»
• «Մենք աշ­խար­հի մեջ ենք, ու աշ­խարհն է մեր մեջ. պար­զա­պես, որ­պես գաղտ­նի զենք, ու­նենք Ո­գին, որ մեզ պա­հել ու պա­հե­լու է»
• «Մենք Աս­տու­ծոյ փառք կու տանք, որ հայ­րե­նի­քը կը մնայ հայ­րե­նիք եւ մեր մնա­յուն հաս­ցէն»
• «Կար­դում էի այն ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րի ցան­կը, որ պատ­րաստ­վում են հա­նե­լու դպ­րո­ցա­կան դա­սագր­քե­րից, ու սար­սա­փում էի»

Մեկնաբանություններ