- 
									
									
										
										
																									24.08.2025|
														12:15
																							 Աղջի՛կս, երբ թռչունը գա
ու ինձանից հարցնի,
կասես՝ տանը չէ հայրս,
կասես՝ գնացել է
լորենու փչակում քնելու... 
 
- 
									
									
										
										
																									05.07.2025|
														17:07
																							 Գարշահոտ կուպրի պես սառել,
փակել է բոլոր ճեղքերը.
օդ չկա... 
 
- 
									
									
										
										
																									19.05.2025|
														13:07
																							 Խաբեությունն ի վերուստ էր,
թե չէ Ադամն ինչու՞ պիտի
հիմարանար... 
 
- 
									
									
										
										
																									11.05.2025|
														11:12
																							 Ես դիտեցի աշխարհը խրամատից,
ես դիտեցի աշխարհը փչակից բվեճի,
ես դիտեցի աշխարհը ճերմակ թղթերի խորխորատներից... 
 
- 
									
									
										
										
																									25.04.2025|
														11:37
																							 Ասացե´ք, մթնշաղնե´ր, ձեր լեղակե խորքերում
Ինչու է փշրվում հիշողությունը հեռավոր տան,
Ինչու է մոռացությունը փլվում
Այլաշխարհիկ ցնորքների ծանրության տակ... 
 
- 
									
									
										
										
																									01.04.2025|
														12:46
																							 Թռիր գլխիդ վրայով,
բռնիր մազերիցդ
ու հանիր քեզ գորշ,
միապաղաղ ճահճից,
որ կոչվում է... 
 
- 
									
									
										
										
																									29.03.2025|
														11:23
																							 Կյանքը լիմիտ է.
ինչ որ տեսնում ենք,
ինչ որ լսում ենք...
ինչ վայելում ենք
ու տառապում ենք: 
 
- 
									
									
										
										
																									22.02.2025|
														15:40
																							 Տան տանիքը ես ծածկել եմ տաք բառերով,
առաստաղից ես կախել եմ մի գոյական,
պատուհանին ածականի խումբ եմ շարել,
շեմին՝ բայեր, իսկ այգու մեջ՝ մի թվական: 
 
- 
									
									
										
										
																									18.02.2025|
														08:21
																							 Այս գիշեր ձեռքս դրեցի ութ միլիարդ մարդու ճակատին.
նրանք խաղաղ չէին,
շատերը քաղցած էին,
երեխաների թշիկները
փափուկ էին,
ծերերի ձեռքի մաշկը՝ չորացած... 
 
- 
									
									
										
										
																									10.02.2025|
														11:17
																							 Գնում ենք հյուսիս՝
թողած շապիկները բառերի,
որ մանկան մաշկի պես են բուրում,
թողած ողորմությունը հեգնանքի,
որով պատսպարվել ենք թվացյալ հնձաններում՝
մենությունը գրկած: