Մեզանից յուրաքանչյուրը լսել է մեր մեծերից, թե ինչպես են հարյուր տարի առաջ անխնա քանդվել մեր եկեղեցիները։ Ինչպես են քանդել գերեզմանները, ծաղրել նրանց: Ամեն ինչ կրկնվել է մեկ դար անց, և մենք ոչինչ չկարողացանք անել...
Ես բազմահազարանոց փուչիկ լսարան սոցցանցերում չունեմ, այնուամենայնիվ, նույնիսկ այս հարթակում գրառումներս շատերն են կարդում, չնայած հատուկենտ մարդիկ են հավանության նշան դնում...
Ռուսական մեդիան ու համացանցը չեն դադարում քննարկել ռուս-ադրբեջանական հարաբերություններն ու Ռուսաստանի հանդեպ Ադրբեջանի նախագահի պահվածքն ընդհանրապես: Մինչդեռ, տարօրինակ ոչինչ չկա. Ռուսաստանի մասով Ադրբեջանի լեզուն և ձեռքերը կապված էին այնքան ժամանակ, քանի դեռ Արցախը հայկական էր, իսկ Հայաստանի կառավարիչը Ալիևի վեցնոցը չէր...
Մահ-պատերազմ է՝ կենաց ու մահու Հայոց աշխարհում, ՈՒ դարձյալ, կրկին կույր է ու համր աշխարհն ախտահար,
Մենք ելել ենք բիրտ ոսոխին ընդդեմ՝ հաղթելու համար, Որ ծույլ ու տկար, հափրած աշխարհը մի քիչ զգաստանա...
Ներկայացված շարադրությունը գրել է իմ ուսանողներից մեկը` Երևանի «Իրավագիտության և էկոլոգիայի համալսարանի`իրավաբանական բաժնի` 1998-99թթ. ուս.տարվա 1-ին կուրսի ուսանող Վահրամը (ռեկտոր` Բելլա Բագրատունի)...
Հաջորդ պարտադիր քայլը, որը պետք է իրականացվի, դա հասարակական վերահսկողություն իրականացնող և օրենքով չսահմանափակված գործառնություններ ունեցող խմբի ստեղծումն է՝ կանխելու համար վերանորոգման անվան տակ Հայոց ցեղասպանության հուշահամալիրի հետագա հոշոտումը...
Մենք ազգովի ենք կերտել Արցախի Հանրապետությունը՝ մեր հավաքական լավագույն վարքագծով: Ազգովի էլ կորցրել ենք Արցախի Հանրապետությունը՝ մեր հավաքական վատագույն վարքագծով...
Նույնիսկ եթե պարտադիր է մեր դարավոր թշնամիների հետ հանդիպելը, համաձայնությունների գնալն ու հարաբերություններ հաստատելը, նրանց հետ ջերմ ու սիրալիր լինելը ոչ մի պրոտոկոլով պահանջված չէ եւ պարտադիր չէ...
1992 թվականն էր, աշնանամուտ։ Աշխատանքային օրն ավարտվել էր։ Տուն էի վերադառնում։ Մեր հարկի աստիճաններին էի, երբ մեր բնակարանի հեռախոսազանգի ձայնը հասավ ականջիս։ Շտապով բացեցի դուռը...
Գիտելիքի օրվա առիթով հնչում են տարբեր շնորհավորանքներ, որոնց հիմնական ասելիքը բարձր մակարդակի կրթության մաղթանքն է։
Ես, իհարկե, միանում եմ սեպտեմբերի 1-ի բոլոր շնորհավորանքներին, բայց համոզված եմ, որ Հայաստանի այսօրվա կրթական համակարգը քանդված ու այլասերված է...
Պակիստանը առնվազն 30 տարի թշնամական դիրքորոշում ունի Հայաստանի նկատմամբ, իսկ Հայաստանի բարեկամ Հնդկաստանի հետ Պակիստանը հիմա էլ պատերազմական վիճակում է։
Հնդկաստանը հստակ արտահայտված բացասական վերաբերմունք ունի Հայաստանի թշնամի Ադրբեջանի նկատմամբ, նաև զենք է մատակարարում հայկական բանակին...