Ավելին արեց, քան չարքն հասարակ

Մի խեղանդամված խիստ դատեց նրան,

ով Տիրոջով էր խաչն իր շալակել,

և անարգում էր ամենքի առաջ,

շարունակելով խայթել ու զարկել…

ապշել էինք մենք, լրիվ կարկամած,

սա որ քծնանք էր իր վերևներին,

վերևներից էր ինքն իրեն սարքել

մեր գլխին աստված,

մեր բարևից էր անգամ խուսափում,

որպես ցածրերին անարժան պարգև,

և քայլում էր վես`

իր ատամներով մեր մորթին հափռած

«այր մի սրատես»,

ավելին արեց, քան չարքն հասարակ`

ֆշշում էր տեղում,

և քանի գնաց իր թույնը թնդեց,

Տիրոջ կողմ դարձած մեր մայելն անգամ

համարեց ոչինչ,

զուր ջանքեր արած մարդկության եղուկ,

և ապաշնորհ, անհույս կորածներ

հայտարարեց մեզ,

լոկ իրեն արժան մեր վարձերն աննինջ…

Մենք Քրիստոսի խիստ տկարներից,

խաչակիր տղերք,

խաչագիր տղերք,

կարկամել էինք ոչխարների պես,

որովհետև որ`

մեզ սպանելիս նա ժպտում էր մեզ`

Աստծու փոխարեն օգնության հասած

մերձավորի պես…

Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ