Թէեւ ես գրում եմ անգլիերէն, եւ թէեւ ծնունդով ամերիկացի եմ, բայց ես ինձ համարում եմ հայ գրող։
Իմ գործածած բառերը անգլիերէն են։
Միջավայրը, որի մասին ես գրում եմ, ամերիկեան է։
Ոգին, սակայն, որ մղում է ինձ գրելու, հայկական է...
Երբևէ մտածել ե՞ք, որ հիմա՝ էս պահին, դուք Երկիր մոլորակի վրա երբևէ ապրած ու անցած-գնացած ամենա-ամենաերջանիկ մարդուց ավելի երջանիկ եք, որովհետև դուք կաք, իսկ նա չկա...
Շոգ ա, չէ՞։ Տարվա եղանակը փոխվեց, բայց եղանակը չփոխվեց՝ նույն շոգ ու կրակն ա։
Հեչ մտածել ե՞ք, թե ինչ հետաքրքիր բառ ա հայերեն «եղանակ» բառը, ինչ հետաքրքիր իմաստներ ունի...
Չեմ հիշում, որ երբևէ օգոստոսի վերջին մենք ընկնեինք խանութներն ու գրենական պիտույքներ պաշարեինք նոր ուսումնական տարվա համար։ Կարող ա եղել ա, ե՞ս եմ մոռացել, բայց կարծես թե չի եղել...
Օգոստոսն արեց իր օգոստոսությունը՝ շոգացրեց, բերաններս քաղցրացրեց, երեկոները զովացրեց, մեկ-մեկ օգոստոսյան առատ անձրևներ բերեց ու օգոստոսյան անզուսպ քամիներ, որոտ ու կայծակ...
Մարդկությունը դարեր շարունակ երազել է խաղաղության մասին։ Բայց որքան էլ տարօրինակ հնչի, խաղաղությունը երբեք չի ծնվում դատարկ տեղում։ Այն հասունանում է միայն պատերազմների միջով...
1915 թվականի հենց այս օրը՝ օգոստոսի 26 -ին, Չանղըր բնակավայրի մոտ դաժանաբար սպանվել են Դանիել Վարուժանը և Ռուբեն Սևակը:
Չանղըրըի ոստիկանական զորքերի հրամանատար Նուեդդինի, ոստիկանապետի և իթթիհատական կոմիտեի հանձնարարությամբ Իսմայիլը մեկնեց Թյունեյ, ուր մեկ ժամի չափ ժողով արեց...
Ռուբեն Սևակը 1909 թվականին Ադանա քաղաքում երիտթուրքական իշխանությունների կազմակերպած արյունահեղությունից հետո ազգային գործիչներից մեկն էր, ով զգուշացնում էր ահագնացող վտանգի մասին...
Խորհրդային տարիներին կենտրոնական իշխանությունն ամեն ինչ անում էր, որպեսզի ազգամիջյան, կրոնական տեղային բախումները չվերածվեն լայնամասշտաբ բախումների։ Խորհրդային կենտրոնական իշխանությունն ամեն ինչ անում էր, որպեսզի աշխարհին ցույց տա, թե 15 հանրապետությունների ժողովուրդներն ինչ հաշտ ու համերաշխ են...
ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների Դուշանբեի հանդիպումը ևս, ինչպես ՇՀԿ Չինաստանում գումարված գագաթնաժողովը, ունեցավ իր միջազգային ուղերձները: Շանհայյան ուղերձների մասին արդեն գրառումով կիսվել եմ: Եվ այսպես, ի՞նչ ցույց տվեց Դուշանբեն, որ պետք է հաշվի առնել արտաքին քաղաքական քայլերի ժամանակ...