Բոլոր հասարակություններում մարդը ապրում է նույն սկզբունքով, այն է՝ իր վարքով, պահվածքով ու գործողություններով նա փորձում է ապահովել իր և իր մերձավորների հնարավորինս բարձր որակի կյանքի շարունակականությունն ու հարատևումը։
Հիշու՞մ եք, որ ասում էին, թե բա` մեզ Սովետը պետք չի, մենք մոլիբդեն, պղնիձ ու «Ջերմուկ» կծախենք ու ավելի լավ կապրենք։ Հիշո՞ւմ եք դա ասողներին, որոնց մեծ մասը պաշտում էր։
Անգիտակից ու անգափար հասարակությանը կառավարելու տարբերակներից մեկը բռնապատությունն է: Հարևան, բայց ոչ բարեկամ երկրում արդեն 30 տարուց ավելի է, ինչ տիրում է կառավարման այդ ձևը, իսկ մեզ մոտ՝ ընդամենը հինգ տարուց պակաս:
Աստված մի արասցե, եթե թույլատրենք այսպես՝ երկիրը մաս-մաս հանձնելով շարունակվի, պատմությունը հայերիս մասին կարձանագրի, թե ինչո՞վ էր զբաղված առաջին հերթին մտավորականությունը, երկրի շարժիչ ուժը՝ ուսանողությունն ու երիտասարդությունը:
Ժամանակին բանակն առաջնահերթ խնդիր ուներ, ինչն արդեն անգիր էր արել այստեղ ծառայող ամեն ոք. պատերազմի կամ էսկալացիայի դեպքում մարտը տեղափոխել թշնամու տարածք: Թե՝ ինչպես, դա արդեն հավաք-ստուգատեսների, դասընթացների ու ճամբարների, զորավարժությունների ժամանակ ուսուցանվում և ցուցադրվում էր:
Վերլուծաբանները, ոգևորված ու խոսքները մեկ արած, կրկնում են, որ Թուրքիայի ընտրությունները՝ անկախ արդյունքից, ուղղակիորեն անդրադառնալու են մեր երկրի վրա, սահմանային լարվածություն, էսկալացիաներ են սկսվելու:
Բաքու-Թբիլիսի-Կարս (ԲԹԿ) երկաթուղու ցուցանիշները հարցականի տակ են դնում այսպես կոչված «Զանգեզուրյան միջանցքի» վերաբերյալ Ալիևի պնդումները:
ԲԹԿ երկաթուղով 2025 թ. առաջին յոթ ամիսներին տեղափոխվել է 250 հազար տոննա բեռ։ Տարվա վերջում այդ թիվը, ըստ կանխատեսումների, կարող է հասնել առավելագույնը 500 հազարի։ Եվ դա 6.5 մլն տոննա թողունակության պարագայում...