ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

«Վինի, վիդի, վիցի»

«Վինի, վիդի, վիցի»
25.02.2014 | 01:18

Եթե մի քանի տարի առաջ ինչ-որ մեկն ասեր, որ Բժեզինսկու մարշալ-պլանը` Ռուսաստանը 2015 թվականին գավառների բաժանելու նախագծի տեսքով, երբևէ իրականություն կդառնա, հաստատ կհռհռայինք:
Բայց` փաստորե՛ն:
Ընդ որում, դեպի Ռուսաստան` Մոսկվա նոր արևմտյան արշավը, ի տարբերություն նապոլեոնյան, հիտլերյան արշավների, այս անգամ անչափ գրագետ էր կազմակերպված: Այն ընթանում է երեք փուլով:
Առաջին փուլով Արևմուտքը հետ քաշեց մերձբալթյան երկրները` ՆԱՏՕ-ն մոտեցնելով Ռուսաստանին:
Երկրորդ փուլով` ՈՒկրաինայով ու Մայդանով Արևմուտքը ՆԱՏՕ-ն կկանգնեցնի ուղիղ Սևաստոպոլի` ռուսական նավատորմի քթի տակ:
Երրորդ փուլը, արդեն ասացինք, Բժեզինսկու «ոսկե» ծրագիրն է: Կարծում ենք` այն կյանքի կոչելու փորձերը կլինեն ոչ շատ ուշ, բայց և, ըստ ամենայնի, ոչ 2015-ին:
Ի՞նչ է այս պահին կատարվում ՈՒկրաինայում: ՈՒկրաինայում փոփոխվում է աշխարհակարգը` իր հետ փոխելով ամեն բան: Բայց ՈՒկրաինան շուտ չի «հանգչի»: Ռուսական արջը քնել էր օլիմպիադայի պատճառով։ Ի դեպ, այդ քունը նրան նույնպես Արևմուտքն էր ոսկերչական հաշվարկով պարտադրել` յոթ տարի առաջ, երբ ռուս չինովնիկները ուրախությունից վեր-վեր էին թռչում, երբ իմացան, որ օլիմպիադան «կգա» Ռուսաստան` Սոչի. նրանք չգիտեին, թե ինչու Արևմուտքը այդքան «շռայլ» գտնվեց իրենց նկատմամբ: Այլ կերպ, քան օլիմպիադայով, զբաղեցնել, քնեցնել Պուտին-հետախույզին, որին դրանից առաջ էլ մեկ այլ փափուկ բարձիկով` Սիրիայում գերակայություն ունենալու թուրմով թրմեցին, որպեսզի ՈՒկրաինան հնարավորինս հեշտ պոկեն նրանից, հնարավոր չէր:
Օլիմպիադան և ՈՒկրաինան «վերջացան» խիստ «սինխրոն»: Արևմտյան տեխնոլոգիան նույն օրը «ֆինիշը» ամրագրեց: Տիմոշենկոն ազատ արձակվեց, Յանուկովիչը բարեհաջող ծախեց իր երկիրն ու ուկրաինացիների արյունը (դեռ անհայտ է` ինչի դիմաց, որովհետև նա արդեն երկու հզոր խաղացողներին էլ դուր չի գալիս), ողջ ՈՒկրաինան Արևմուտքի ձեռքում է, և հիմա Ռուսաստանը մի մեծ մտահոգություն ունի` ինչպես պահել Ղրիմը, Սևաստոպոլը, զորք մտցնե՞լ, թե՞…
Հասկանալի է` Արևմուտքը չի համաձայնի, որ ՈՒկրաինան դառնա դաշնային պետություն: Հասկանալի է նաև, որ Ռուսաստանն էլ իր հերթին չի համաձայնի, որ կենտրոնական` արևմտյան իշխանությունը տարածվի Ղրիմի վրա: Հասկանալի է, որ ՈՒկրաինայի արևմուտքում Ռուսաստանը կսրի միջէթնիկ հարցերն ու բախումները: Հասկանալի է, ՈՒկրաինան կխրվի մի այնպիսի տնտեսական դեֆոլտի մեջ, որ դրանից դուրս գալու համար ֆրաու Մերկելը, եթե անգամ թևերը քշտած իր ողջ գանձարանը դատարկի, հնարավոր չէ դուրս գալ: Հասկանալի է, որ Արևմուտքը չի ցանկանում, որ Յուլյա Տիմոշենկոն դառնա ապագա նախագահ, ինչը Ռուսաստանի համար մասամբ ընդունելի կլիներ: Հասկանալի է, որ նախագահի աթոռի համար պատրաստվում է Յացենյուկը, իսկ նրան Ռուսաստանը դժվար «կառնի», մանավանդ եթե հաշվի առնենք, թե իր դրածո Յանուկովիչն ինչպես վարվեց նույն Ռուսաստանի հետ:
Մի խոսքով, խնդիրներն ՈՒկրաինայում շատացել են, քան լուծվել, սակայն, Ռուսաստանից ու տրոհվող, փոշիացվող ՈՒկրաինա-պետությունից բացի, բոլորը գոհ են: Անգամ Բատկան, ով ասաց՝ բա ո՞նց, պետք է հարևանություն ու բարեկամություն անել ՈՒկրաինայի հետ: Խորամանկ Բատկան շատ լավ է հասկանում` Եվրոպայում քարտեզ է փոխվում, և չի ցանկանում մնալ այդ քարտեզի տակ:
Չնայած չշտապենք. ուկրաինական զարգացումները դեռ շատ ջուր կքաշեն:
Բոլոր ուղղություններով:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2230

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ