ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Մեր վարքի ձին մեր տակից էլի փախչում է

Մեր վարքի ձին մեր  տակից էլի փախչում է
10.06.2014 | 01:49

Հասկանալի է. «բաց»` արևմտյան, «փակ»` հիմնականում ռուսական, հասարակությունների միջև հայաստանյան ընտրությունը կանգ առավ երկրորդի վրա: Ընտրվեց «փակ», բայց և քրիստոնեական որոշակի նշխարներ պարունակող հասարակության մոդելը:
Հասկանալի է` Սերժ Սարգսյանի «երկար ճանապարհն ավազուտներում» (ուր իր հետ նա տանում էր Ղարաբաղի լուրջ խնդիրը) այլ ելք չէր էլ կարող ունենալ, եթե ոչ հյուսիսային մոդելի ընտրությունը: Մի՛ ասեք` Վրաստանը, մի՛ մեջբերեք Սաակաշվիլուն. նա կորցրեց Աբխազիան և Օսիան: Գուցե Վրաստանը «խաղաղության» մեջ կարողանա առաջիկա հունիսի 27-ին ստորագրել ԵՄ ասոցացման համաձայնագիրը, բայց նման բան մենք, առավել ևս Սերժ Սարգսյանը, չէինք կարող թույլ տալ… Ղարաբաղի հաշվին:
Ընդ որում, սա մի «հաշիվ-ապրանք» է, որի մասին մեզանում հարկ չեն համարում երբևէ բարձրաձայնել, որովհետև այն միակ բանն է հայոց մենթալիտետում, որը շահարկման ու առևտրի առարկա չի եղել, չնայած դա էլ կարող են իրենց թույլ տալ, ասենք` նույն Քոչարյանը, բացառապես իրեն դրսևորելու համար, կարող է ասել, որ ինքը (հասկանալի է` հակադարձում է Սերժ Սարգսյանին) բացառապես Ղարաբաղն ու Հայաստանը միասնական է տեսնում… Բոլոր դեպքերում ձգեմ պաուզան ու տամ ամենակարևոր հարցը, որ այդպես էլ չհնչեց այս օրերին:
-Պարոն Քոչարյան, իսկ կհիշեցնե՞ք, թե ով դրեց Ստամբուլի խարտիայի տակ իր ստորագրությունը. այն խարտիայի, որում թուրքական Ստամբուլում ամրագրվեց Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը:
Այո, Դուք` Ձեր խոնարհ ծառա, ԲՀԿ լայնամասշտաբ գործիչ, մեծն դիվանագետ Վարդան Մինասիչի գործուն օժանդակությամբ:
ՈՒ սա ամենը չէ: Այսօր, երբ երկիրն իսկապես հայտնվել է վերջին քսան տարիների համար բավականին ծանր վիճակի առաջ, ընդ որում, ամենևին էլ կարևոր չէ, թե Ձեր լուման դրանում որքան է, Սերժ Սարգսյանինը` որքան, փորձ է արվում ոչ թե պատասխանել առկա մարտահրավերներին, այլ, ինչպես Դուք էիք սիրում ասել, դեռ արջը, կամ գուցե` «առյուծը» չխփած, փորձ է արվում կիսելու մորթին:
Ո՞վ չի հասկանում, թե ինչու է կրկին մեջլիս մտել «թափանցիկ» կարմիր «մայկա» հագած քաղաքական գործիչը, որն այնքան առաջ գնաց, որ նույնիսկ Ղարաբաղի ու պատերազմի մասին գեոպոլիտիկ «ՐպփՖ ՏչսՈրՌս»:
Այո, խոսքը Ծառուկյան Գագիկի մասին է: Այո, նա փոխանակ գնա ԱԺ` աշխատանքի, ինչպես միշտ, իրեն բոլորից «հավասար» է համարում, և իր բուն գործը չանելուն «զուգընթաց»` ասպարեզ իջնում ոչ ավելի, ոչ պակաս՝ Ղարաբաղի ու «պատերազմի» խնդրով:
Ո՛չ օգնելու: Այլ` արջի մորթին հարկավորներին մատուցելու: Իսկ «հարկավորներն» այս խաղում քիչ չեն, նրանք դեռ շահ ունեն այս խաղում:
ա) Մտածում են, քանի որ Ռուսաստանից արդեն ասվում է (Ֆ. Լուկյանով), որ Ղարաբաղի և Հայաստանի միջև անպայման մաքսային կետ է դրվելու, չեն բացառում, որ այդ խնդրով ներքաղաքական վիճակն այնքան վատանա, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի նման Սերժ Սարգսյանը ևս անցնի «լրջանալու պահը» ռեժիմին. «որոշի» գնալ:
բ) ՈՒստի Ծառուկյանը ասպարեզ է մտնում, որպես ջոկեր, որպեսզի «փարդի քամակում» եղողները` Տեր-Պետրոսյան, Քոչարյան, Հովիկ Աբրահամյան, չոր մնան ու հարկավոր «ապրանք-հաշվարկն» անեն:
Հայաստանի հաշվին… Այլապես այդ կարևոր պահին կկանգնեին օրվա նախագահի կողքին:
Անկախ նրանից` ով է նա:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1701

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ