Տեսնես, որևէ մեկը հիշու՞մ է, որ ԼՏՊ-ի կողմից Հայաստանում գազամատակարարման կասեցումը սկսվել է ոչ թե 92-ի պատերազմի ընթացքում, այլ՝ 91-ի դեկտեմբերին, սառնամանիք օրով:
ՈՒ՞ր են էն պիկապ քշող սորոսի ծռերի ու արևմտյան դեմոկրատիայի վաստակները, բարելներին, շառլմիշելներին, ֆոնդերլայններին պաշտողներն ու վստահողները…
Դե գնացեք, բացեք ճանապարհը:
1988թ. երկրաշարժն անբուժելի վերք մնաց հայերի համար. ոչ մի վերականգնում, շինարարություն չի կարող փոխհատուցել այն կորուստն ու ցավը, որ բերեց ավերիչ երկրաշարժը:
Պատկերացնում եմ՝ ինչ աղմուկ կբարձրացնեին այսօրվա իշխանության ակտիվիստներն ու նրանց կցված իրավապաշտպանները, եթե, Սերժ Սարգսյանի կամ Ռոբերտ Քոչարյանի համար ճանապարհ բացելիս, ոստիկանները ուժ կիրառեին քաղաքացու նկատմամբ:
Թերևս հասկանալի է, որ «.իկոլավարակի» դեպքում, որքան էլ դա տարօրինակ չհնչի, «լինե՞լ, թե՞ չլինել»-ու ընտրությունը կատարում է դեռևս կյանքի նշաններ դրսևորող «օրգանիզմը», իր՝ չախտահարված այս կամ այն հատվածով:
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...