Թեև հաճախ են քեզ առևանգել,
քեզնով զարդարել պալատ ու վրան...
վշտից կուրացած` և չեմ անարգել
բոլորգիր բառի հրաշքն աննման:
Վրեժի սուրն եմ ցասումով առել`
շրջե՜լ եմ խաչս...կենաց խոլ մարտում.
վիրավո՜ր, սակայն, նմա՛ն չեմ դառել
անհագ քոչվորին, գայլին վաչկատուն:
ՈՒ միշտ ամենուր փափագել եմ ես
փոքրիկ իմ խուցը` պարզ և իմաստուն.
հներին ծաղկել հնազանդ և հեզ,
Անու՜նդ անկեզ...փայե՛լ անտրտում:
1998 թվ. Աստուրան
«Քեզ» անտիպ շարքից
Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ