Համառ, հետևողականորեն, բացահայտ ու լկտի վերացնում են մեր դժվար պատմության երկհազարամյա գոյության ազգապահպանման ամենակայուն կառույցը, համազգային հոգևոր կենտրոնը, մեր եկեղեցին: Հետևանքը անպատկերացնելի է, ժողովուրդ: Մեր ազգայինի հիմքերից հիմքին են արդեն հասել, և մենք դժգոհ փնթփթնթոցից դենը չենք անցնում:
Մի պահ պատկերացրեք հարևան Վրաստանում նման իրավիճակ լիներ, ի՞նչ կհետևեր... Ներազգային հզոր բախու՞մ, քաղաքացիական պատերա՞զմ, ինչով սպառնում են իշխանական խոսափողները:
Ո՛չ ամենևին: Ազգն ավելի վճռական ու արագ կլուծեր դրսի տերերի կողմից հայրենաքանդությանը լծված ստահակների հարցերը:
ՈՒ՞ր մնացին կենցաղային մանր մունր հարցերին հետամուտ երիտասարդական պատկառելի, գեղեցիկ շարժումները, փողոց փակումով, վրանային գիշերակացներով, խանդավառ մարտակոչերով...
Նեռը հարվածային բրիգադներ է արդեն ստեղծում, իսկ մենք հետաքրքրասիրությամբ հետևում ենք ժամ առ ժամ աճող իրական վտանգին:
ՈՒ՞ր եք հայեր, սթափվեք, համայն հայության գոյության պատվարը անձեռնմխելի դարձնենք թրքաջհուդ առնետների համար:
Ափսոս, խոսքս մարտակոչի չի վերածվի, քչացել են ընթերցողներս, առավել ևս՝ արձագանքողներս: Բայց նրանք էլ, ովքեր կկարդան այս մի քանի տողը, թող իրենք ևս անտարբեր չմնան, ահազանգեն հնարավորինս ազդեցիկ ու ազնիվ;
Հայկ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ