Աշխարհաքաղաքական պայքարում ամեն ինչ որոշում են հակամարտ կողմերի հզորությունները և վերջիններիս ռեսուրսային ապահովումը։
Իսկ հզորություն ասվածը ոչ միայն ուժն է, այլ նաև ինֆորմացիան ու պայքարի ոգին և այդ երեքը ի մի բերող ու դրանք կառավարող ունակությունը։
Ինչպես ամենուր, այստեղ էլ կան որոշումներ կայացնողներ և դրանք իրականացնողներ, և այս ամենը պետք է կառավարվի ձգտումով դեպի միասնական նպատակ, որն էլ, իր հերթին, պետք է ապահովի հանրության համար անվտանգություն և հնարավորինս բարձր կյանքի որակ։
Նման նպատակ հետապնդելն էլ ինքնաբերաբար ենթադրում է ռացիոնալ վարք, որի դեպքում հակառակորդի կամ թշնամու շահին ծառայելը բացառվում է։
Սա իրական վարքագիծ է իրական հզորություն և սուվերենիտետ ունեցողների համար, բայց այն ունի իր առանձնահատկությունները այն թույլերի ու կիսաթույլերի համար, որոնց ճակատին գրված է մշտապես գտնվել այլ հակամարտ հզորների արանքում։
Մի հանգամանք, որը մեր պատմական ճակատագիրն ու ներկա վիճակը հասկանալու բանալին է։
Պավել Բարսեղյան