Հարախոսություն

1

Ես ակունքների կարմրախայտ էի

և կապտածիծաղ ջրերի ձկնորս,-

աշնան հեղեղը ինձ հունից հանեց,

իմ կարթը տարավ ալիքը ցասկոտ:-

Համրախոս օրեր եկան անարփի,

վտառս ցրվեց ահաբեկ, մինչդեռ

ես թփրտում եմ հեղեղատ ափին

և… ուռկաններից հանում նայադներ:

2

Որքան էլ առաջ, հեռուն նայես դու շեշտ ու ուղղակի,

կրկնաշեշտակի դու ետ ես նայում,-

նախաելակետ ունես ի վերուստ,

իսկ անվանակիր վերջակետ Տերը չի շնորհի քեզ,-

թափառ ոգի ես, կորած աստղի շող:

3

Բլուր առ բլուր, հովիտ առ հովիտ և տուն առ տուն

դու տեղագրել ես պատկերը Վայրիդ սրտի ատլասում,-

Նրա անբասիր հպատակն ես դու, ուխտյալը համակ,

հուշատարածքի ձևավորող ես, հարկավ՝ քանքարոտ:-

Բայց միտքը հաճախ սայթաքում է կույր շրջադարձերին,

կաթված է խփում և անպարտ ոգուն,-

դու ընդամենը մոլորված շունչ ես խոր թավուտներում,

քեզ տեղ չի հասցնի ոչ մի համառ կանչ, նշան-ուղեցույց,

չի՛ փրկագնի քո գերյալ ուղին ոչ մի բարեգործ:-

Դու լուսնյակի պես դեռ պիտի անցնես օտար երկնքով:

4

Ասա՝ «Հարություն կտամ երազիս

և մեռած սիրուս հարություն կտամ»:

Ասա՝ «Կգտնեմ ոսկյա բանալին

և ելից դուռը անշո՛ւշտ կգտնեմ»:

Ասա՝ «Կխաղամ ընկած աստղի հետ

և լեռների հետ կխաղամ զվարթ»:-

Ասա, որ Հա՛յր ես, մաքրածին Որդի՛,

հոգի՛ն ես, ասա՛, մայրաջուր գետի…

Քո խոստման մեջ է Աստված խոնարհվում:

Քո մրմունջից են զանգերը հնչում:

14.08.2025 թ․

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ