Խոզը գրամոլ, խոզը մրամոլ`
անվերջ փնտրում է մեղքերն ուրիշի...
ինքն իբր թե` «սուրբ»,
«Չքնաղ մի ասուպ»,
երբ մասնակիցն է աղբի ու գարշի...
Ասում ենք, ո՛վ խոզ, ո՛վ բամբասի փոս,
ով աղբոտ անուն,
դու ո՛չ մի քարոզ, դու ո՛չ մի խրատ
չե՞ս ըմբերանում...
-Չի՜ ըմբերանում, չի՜ ըմբերանում,-
արձագանքեցին հավքերը վերից,-
-Դա սկզբից էլ խոզ էր. և այսօր,
նո՛ւյնն է ժառանգել իր խոզ պապերից...
Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ