Բեհաէդդին Շաքիր (1874, Ստամբուլ- 1922, Բեռլին), թուրք քաղաքական գործիչ, հայերի ցեղասպանության գլխավոր հանցագործներից, «Միություն և առաջադիմություն» կուսակցության 2-րդ քարտուղար.
2008-ին գործող նախագահ Ա. Մեդվեդևը ռուս-վրացական պատերազմը որակեց այսպես. «Ռուսական խաղաղապահները ձեռնամուխ են եղել Վրաստանին խաղաղության պարտադրմանը՝ վրաց-օսական հակամարտությունում։ Մեր խաղաղապահների վրա դրված է նաև բնակչության անվտանգության ապահովումը»։
Մարդ ինչքա՜ն պետք է անդարդ ու անտարբեր լինի,
որ Արցախը 200 օրից ավել բլոկադայի մեջ լինի,
հումանիտար աղետի շեմին լինի,
Եռաբլուրում հայ նահատակների հուղարկավորություն լինի, բայց ինքը էդ նույն պահին ավտոբուս նստելու և պատկերասրահ այցելելու էժան քարոզչությամբ զբաղվի։
Նրա «հայրենի» երկրի զինված ուժերը Qarabağ-ում «չորս հայ անջատվողական» էին ոչնչացրել, որի առթիվ հոգու խորքում նա անչափ ուրախ էր և նույն օրն իսկ զանգեց Ռեջեփ Թայիփ «բաբային» և հեզիկ-նազիկ շնորհավորեց Կուրբան Բայրամի առթիվ:
Հաճախ են հարցնում՝ արդեն իսկ ընտրվել է «Խաղաղության պայմանագրի» տարբերակը, թեպետ՝ հեղինակներն էլ վստահ չեն դրա լիակատար հաջողության մեջ, հետևաբար, բացի քննադատությունից, դուք ի՞նչ եք առաջարկում։
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...