Նոր կարդացի, որ անգաղափար մեկը փորձելու է մի քանի ժամից ինչ-որ «գաղափարական» ուղերձով դիմել հանրությանը։ Եկեք հասկանանք ասվածի տրամաբանությունը․ մի անձնավորություն, ով իշխանության գալու հենց սկզբում հայտարարեց, որ որևէ քաղաքական գաղափարախոսության՝ «իզմ»-ի կրող չէ, այժմ փորձելու է խոսել գաղափարաբանական արժեքներից...

Օրբանը ասում է, որ Հունգարիայի պատմությունը լավ է սերտել, նաև՝ ռուսներինը, որ քանիցս նաև Հունգարիան են գրավել: Ասում է՝ գիտի, որ ռուսները պատերազմը թույլ են սկսում, բայց հատկանիշ ունեն պատերազմի ընթացքում ուժեղանալու և պատերազմի ընթացքում ավելի վտանգավոր են դառնում: Ու սրանով հիմնավորում է իր վարքագիծը, որ ռուսների հետ դրական հարաբերություններ է պահում:

Եթե ազգն ինքն իր հանդեպ գործած մեղքը, լինի՝ անիմացույթուն, անհետևողականություն և ծուլություն, միամտություն և չարդարացված հույս ու հավատ, չարի դեմ անիմաստ բարություն․․․

Պատերազմները ռեսուրսների համար են: Սա ինձանից շատ եք լսել, քանի որ ինքս պատերազմները այս տեսանկյունից եմ դիտարկում:

Թրամփից շատ մի ոգևորվեք, էյֆորիան շուտով անցնելու է։ Ներսի ու դրսի գործերում ամեն ինչ դեռ նոր է սկսվում։

Անցնող շաբաթը շրջադարձային կարող է դառնալ միջազգային հարաբերությունների տեսանկյունից:

Մյունհենի անվտանգության կոնֆերանսի շրջանակներում, ԵՄ ընդլայնմանը վերաբերյալ պանելային քննարկմանն էի հետևում, որին մասնակցում էր Ալբանիայի, Հյուսիսային Մակեդոնիայի վարչապետները և ԵՄ ընդլայնման հարցերով հանձնակատարը:

Վարչապետի դերակատարը ոչ մի բառ հենց այնպես չի շպրտում հանրության դատին. չի անում, որքան էլ մեզ թվա, որ նա հոգեպես անառողջ է և որպես անհատ՝ բազմաթիվ աննորմալություններով: Չի շպրտում, որովհետև նա Հայաստանի վարչապետը չէ, այլ՝ Ադրբեջանի, Թուրքիայի, Իսրայելի, ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ի և, առհասարակ, աշխարհի ամբողջ հակառուսական թևի ներկայացուցիչն է հայկական պետության ղեկին, և նրա խոսքը կառավարվում է միջազգային որակի սոցիո-հոգեբանների ցուցումներով, ցավոք:

Արդեն յոթերորդ դատախազն է ԱՄՆ-ում հրաժարական տալիս, ասելով, թե Արդարադատության դեպարտամենտը (մեր համակարգի հետ համադրած՝ նախարարությունը) իրենց հորդորել է (հանձնարարել, համոզել և այլն) Նյու Յորքի քաղաքապետ Ադամսի դեմ բացված հայտնի քրեական գործը կարճել, բայց նաև ինչ-որ պահի վերսկսելու հեռանկարով:

Ղարաբաղը մեծ բիզնես պրոյեկտ էր ժամանակակից հայերի համար։ Նիկոլ Փաշինյան վերջը Ղարաբաղում, Հայաստանի առևտրային բանկերի կողմից տրամադրված 800 մլն. դոլար վարկերն ու՞մ էին հասել։