Խորհուրդ խորին Ապարանում

Մարտի 24-ին Ապարանի հերոսամարտի 100-ամյակին նվիրված միջոցառումների մեկնարկն էր Ապարան համայնքի մշակույթի կենտրոնի ցուցասրահում։ Այն մեկնարկեց գեղանկարիչ, Հայաստանի նկարիչների միության պատվավոր անդամ, Եղիպատրուշ գյուղի բնակիչ ՆՎԵՐ ՌՈՄԻԱ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆԻ անհատական ցուցահանդեսով` «Մարդկայինն ու Աստվածայինը» խորագրի ներքո։
Ցուցահանդեսը բացվեց Տերունական աղոթքով։ Ելույթ ունեցան բանասեր Արա Հովհաննիսյանը, Հայաստանի ժողովրդական նկարիչ Հրանտ Թադևոսյանը, «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ Աշոտ Մանուչարյանը, քաղաքակրթական վերլուծաբան Էդգար Մակարյանը և այլք։ Ցուցահանդեսի հովանավորն էր Ապարան համայնքի ղեկավար Կարեն Եղիազարյանը։
Նախ զրույցի հրավիրեցի Ապարան համայնքի ղեկավարի 1-ին տեղակալ ԳՈՌ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԻՆ։

«ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ԿԵՆՏՐՈՆԸ ՄԵՐ ՄՆԱՅՈՒՆ ԱՐԺԵՔՆ Է»

-Կենտրոնը ներկայացրեք մեր թերթի ընթերցողներին։
-Ապարան համայնքի մշակույթի կենտրոնը շահագործման հանձնվեց 2012-ին, մինչ այդ մեր քաղաքում նման կենտրոն երբևէ չի գործել, և այն, ինչ խոսք, մեծ նվեր էր քաղաքին։ Այս շենքը վերակառուցվել է պետական ծրագրի շրջանակում, մինչ այդ չգործող մի անավարտ շինություն էր։
ՈՒնենք գրադարան, մանկապատանեկան ստեղծագործության կենտրոն, ցուցասրահ և այլն։ Շաբաթվա բոլոր օրերին այստեղ կյանքը եռում է։ Համայնքի ղեկավարությունը մշտապես այցելում է մշակույթի կենտրոն։ Մենք մշակութային ազգ ենք, հարստություն կուտակելը ժամանակավոր բան է, մնայունը մշակույթն է, ի վերջո, մենք հազարամյակներով գոյատևել ենք հենց մշակույթի շնորհիվ։ Մշակույթի կենտրոնը մեր մնայուն արժեքն է։ Բավական է ասել, որ գրադարանում 70 հազար կտոր գիրք կա։ Ավելացնեմ, որ նույնքան գիրք կա շրջակա համայնքների 10 գրադարաններում, իսկ 2-րդ հարկում արվեստասերների ուշադրությանն է ներկայանում մշտապես գործող ցուցահանդեսը։

«ԵԹԵ ՉՆԿԱՐԵՄ, ՈՒՂՂԱԿԻ ԿՀԻՎԱՆԴԱՆԱՄ»

-Նվեր, ե՞րբ զգացիր, որ նկարիչ ես դառնալու, որ դա է ի վերուստ քեզ շնորհված ու պարտադրված։
-Երբ բանակից զորացրվեցի, և՛ բանասերն էր խոսում իմ մեջ, և՛ նկարիչը. և՛ նկարում էի, և՛ բանաստեղծություններ գրում։ Ընդունվեցի Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարան, սովորեցի մեկ տարի և հեռացա, անկարող էի ենթարկվելու ինչ-ինչ կանոնների։ Մեկ տարի էլ սովորեցի Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում և կրկին հեռացա։ Ակադեմիական կրթությունն ինձ համար չէր։ Ինքս սովորեցի այն ամենը, ինչ հնարավոր էր։ Որոշեցի, որ անցնելիք ճանապարհս ինքնուրույն պետք է հաղթահարեմ։
-Ցուցահանդեսի խորագիրը որքան խոստումնալից է, նույնքան էլ պարտավորեցնող է։
-Մտքեր են կուտակվում, ներաշխարհումս ինչ-որ բաներ են ծնվում, և սկսում եմ նկարել։ Թեմաներն ու սյուժեներն ինքնին են գալիս, հետո միաբանվում են ստեղծագործության կառուցվածքի և հորինվածքի հետ։ Սկսվում է ամենակարևորը` նկարելու զարմանալի գործընթացը, երբ կտրվում ես աշխարհից, երբ աշխարհը` իրական և առեղծվածային, բացվում է առջևդ և ի պահ է տրվում կտավին, ժամանակի քննությանը։
-Գործերումդ մի քանի ոճ է նկատելի, այնուամենայնիվ, ո՞ր ուղղության և ոճի կրողն ես։
-Անկեղծ ասած, ես նկարում եմ, և կտավի վրա կարող է հայտ գալ կուբիզմի, սյուրռեալիզմի կամ էլ էքսպրեսիոնիզմի ոճի աշխատանք։ Կարևորը ներքին մղումին չդավաճանելն է։ Երբ ստեղծագործելու պահը հասունանում է` եթե չնկարեմ, ուղղակի կհիվանդանամ, կդառնամ շատ անտանելի մարդ։
-Ցուցահանդեսի ընթացքում խաղաղվու՞մ ես, թե՞ նոր մղումներ են արթնանում։
-Չորս ամիս է չեմ նկարել, Ամանորի տոները, այս ցուցահանդեսի նախապատրաստական աշխատանքներն ինձ զատել էին իմ ներաշխարհից։ Սակայն շուտով կսկսվի մի նոր շրջան, և կշարունակվի իմ ու նկարներիս անվերջ երկխոսությունը։
-Եղիպատրուշ ծննդավայրդ, որն ավելի ճանաչելի է որպես Տանջլու գյուղ, հայ նկարիչների նախընտրելի վայրերից է, շատ է պլեներային, շատ է նկարչական։ Բնության մեջ նկարու՞մ ես։
-Հիմնականում տանն եմ նկարում, քանզի շրջակա բնաշխարհի հետ ձուլված եմ շատ վաղուց։ Իմ բնաշխարհն ավելի շատ տիեզերքն է, աստղացոլք երկինքը, որն առանձնահատուկ է իմ բնօրրանի գլխավերևում։

Զրույցները`
Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Էլֆրիդա Մելիքյանի Էրգիրն ու Երկիրը
• Կենաց ծառի այգեպանը
• Ողբերգազավեշտ
• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն

Մեկնաբանություններ